... แจ่ม ... นรก!

ตอนปิดเทอมช่วงซัมเมอร์ กุทำงาน คาเฟ่รอยัล

กุ อิห้อย และต้อย เป็น บัสบอย แระ บัสเกิร์ล

กุข้องใจมาก ว่าทำไมต้องเรียกว่า บัสบอย กะ บัสเกิร์ล

รู้คร่าวๆว่ามันก็คือเด็กเสิร์ฟ ที่ต้องแอคทีฟตลอดเวลา ต้องคอยเก็บ คอยเสิร์ฟ

เหมือนรถบัส แหละ อะไรประมาณนี้ กุจำมะได้แระ ช่างแม่ง! อย่าเสือกรู้อะไรมากนักเลย

ตอนไปเข้างานวันแรก กุกะต้อยไปไม่ถูก ฝ่ายบุคคลมันก็เลยพาพวกกุ

มาปล่อย (ย้ำ! มาปล่อยจริงๆ) ที่คาเฟ่ โดยที่พวกกุก็ไม่รู้ห่าไรเรย

(อิห้อยได้เข้างานก่อนหน้ากุกะต้อย แถมซัมเมอร์ที่แล้วมันก็เคยทำเรยรู้งาน)

ส่วนพวกกุสองคน ไม่รู้เหี้ยไรเรย ฝ่ายบุคคลเลยพากุไปหา ป้าแจ่ม

(ป้าแจ่มมีตำแหน่งเป็น ซูเปอร์ไวเซอร์ แปลว่าไรนั้น

ไปหากันเอง หาได้แล้วมาบอกกุด้วย เพราะกุก็ไม่รู้ววว)

ในสายตากุตอนนั้น ป้าแจ่มเป็น หญิงสูงวัย น่ารักมากๆ ทำตัวคิขุ กาโม่

บอกว่า "เอ้ามาเลยจ้าเด็กๆ ให้วุ้น มันสอนงานแล้วกัน เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ"

แล้วก็ยิ้มให้พวกกุ เออ ดี ... กุกะต้อยคิดว่า ทำงานคงไม่มีปัญหาห่าเหวไรแน่ๆ

พอทำงานไปเรื่อยๆ นานเข้าๆ ป้าแจ่ม เริ่มออกลาย

ขี้บ่นชิบหาย กุไม่รู้หาเรื่องเหี้ยไรนักหนามาบ่นพวกกุ

ซึ่งพวกกุก็ไม่ได้ทำผิดสร้นตรีนไรเรย แม่งก็มาบ่น

จนบางครั้งพวกกุก็น้อยใจกัน ว่า เออนะ ห่าเย็ด กุไม่ได้ทำผิด แม่งก็มาบ่นกุด่ากุ

ที่ทำงานกุ เค้าจะแบ่งออกเป็น Station ก็จะมี Sp S2 S3 S4 ไม่มี 1

(กุบอกไว้ก่อน เผื่อควายตัวไหนเข้ามาอ่าน แร้วข้องใจว่าทำไมถึงไม่มี 1)

กุเห็นพวกพี่ๆเค้าอู้งานกันที่ S2-3 ส่วนกุทำงานอยู่ที่ Sp

ตอนเช้าๆ Sp คนยังไม่ค่อยเข้ามานั่ง กุก็เห็นว่า เออนะ จานเต็มโต๊ะ

กุไม่เห็นจะมีเหี้ยตัวไหนมาเก็บ กุเรยเสือกเข้าไปเก็บให้เค้า

เพราะถ้าขืนกุปล่อยไว้ แขกคนอื่นเค้าจะ คอมเพลน เอาได้ว่า

พนักงานไร้คุณภาพไม่จัดการโต๊ะให้สะอาด มันจะเสียหมดทุกคน

กุก็เก็บๆๆๆๆ เช็ดๆๆๆๆ อิแจ่มแจ๋ว มันเห็นกุเข้าไปเสือกมั้ง

มันเรยมาบอกกุว่า

อิแจ่ม : บลิว! เราอยู่ Station ไหนอ่ะ

นู๋บลิว : บลิวอยู่ Station p อ่ะค่ะป้า

อิแจ่ม : อ้าว แล้วนู๋มายุ่งอะไร Station 2-3 ล่ะ ไปดู Station

ของตัวเองซี่ ไม่ต้องมายุ่งStation คนอื่นเค้า

นู๋บลิว : ป้า...เมื่อกี๊จานมันเต็มโต๊ะ แล้ว Sp บลิวยังไม่มีแขกมานั่งเลย

บลิวก็เลยมาช่วยพี่เค้าเก็บ ก็เท่านั้นเอง

อิแจ่ม : ไม่ต้องมายุ่งเลย รับผิดชอบ Station ของตัวเองไปเลย

เท่านั้นแหละ กุซึมเป็นส้วมเลย กุต้องเรียกต้อยมาคุยกะกุ

ห่ามากค่ะ กุร้องไห้เลยแม่งเห้อะ ความเสือกของกุ

ที่คิดว่า เออนะ กุทำดีที่สุดแล้ว แม่งก็ยังมาว่าให้กุอีก

ทั้งๆที่กุแม่งก็ไม่อยากเสือกหรอก แต่พนักงานโรงแรม

ถ้าทำไรไม่ดี แม่งก็ต้องโดนแขกคอมเพลน แร้วใครเสีย ก็พนักงานทุกคนนั่นแหละ

แล้วก็อู้งานกันชิบหาย จะให้กุยืนอยู่เฉยๆ แม่งก็ไม่ใช่สันดาน

กุก็ต้องเข้าไปเสือกอยู่ตลอด คอยเก็บนั่นเก็บนี่ เดินขาขวิด

พออีกวันนึง มีแขกเป็นผู้หญิงมากะลูกชาย อิห่านี่กะลูกชายมัน

เรื่องมากกันโคตรๆ กุก็หมั่นไส้มากๆ ได้แต่เก็บไว้ในใจ

อินี่มันก็ถามกุว่า "น้องคะ พนักงานไปไหนกันหมดแล้วเนี่ย

ไม่เห็นมาเก็บจานโต๊ะนี้บ้างเลยเนี่ย"

(กรุณาทำเสียงกระแดะๆ เพราะมันพูดแบบตอแหลมากๆจนกุอยากเอาตรีนยัดปาก)

กุก็คิดว่า เห้ยไรวะ ด่ารึป่าว คอมเพลนเหรอ? กุคิดไปต่างๆนานา

กุก็บอกว่า "อ๋อ...พวกพี่ๆเค้าก็คอยเก็บจานอยู่มั้งคะ ไม่เป็นไรนะคะ

เดี๋ยวนู๋จะคอยมาเก็บให้ตลอดนะคะ"

แระอิเหี้ยนี่มันก็ทำหน้าตาไม่พอใจ กุก็เริ่มใจเสียแระ

ซึ่งความจริงแล้ว ที่ๆอิห่าดอกนี่นั่ง ก็ไม่ใช่ S ของกุ๊

แต่ก็ด้วยความที่กลัวว่า บริการจะไม่ประทับใจแขก

กุก็ต้องคอยเสือกข้าม Station ของกุมา เพื่อบริการแขก

เพราะไอ่ห่าพวกนั้น มันหลบไปไหนกันไม่รู้ อู้งานกันมากๆ

เออนะ

กุก็เสียใจ เศร้ามาก ก็เอาไปบอก อิแจ่ม ว่า เออ แขกเค้าว่ามา

กุทำท่าเหมือนจะร้องไห้อีก เพราะอัดอั้นมากๆ กุไม่ได้ทำเหี้ยไรผิด

แม่งก็โดนด่าๆๆๆๆๆๆๆๆ รึหน้ากุมันเหมือนส้วมก็ไม่รู้ ชิบหาย!

แม่งต้องเอาเรื่องขี้ๆ มาลงที่กุตลอด

อิแจ่มก็ถามว่า ไหน โต๊ะไหนคนไหน กุก็บอกไป

"นั่นไงเค้าเดินออกไปแล้ว เค้าเช็คบิลแล้วเดินออกไปตรงประตูแล้ว"

อิแจ่มแจ๋ว รีบวิ่งตามออกไป โอ๊ย...ประทับใจกุมากๆ

กุคิดว่า มันต้องไปขอโทษให้กุแน่ๆ กุก็เริ่มใจชื้นขึ้นมาบ้าง

พออิแจ่มแจ๋วกลับมา มันก็ยิ้มแป้น กุก็งง เอ๊ะ...อะไรของมัน

มันก็บอกว่า เนี่ยนู๋รู้มะ คนเมื่อกี๊เค้าชมนู๋น๊า ว่านู๋อ่ะขยัน

ทำงานคนเดียว แต่ขอโทษกุไม่แจ่ม ไปกะมัน

เพราะคนที่ได้หน้ามันไม่ใช่กุ๊ แต่เป็นอิแจ่ม

เพราะมันรู้จักเค้า แล้วรีบวิ่งไปเอาหน้า สาดม๋ามาก คงจะพูดว่า

ป้าเทรนด์มาเองแหละค่ะ เด็กพวกนี้ โฮะๆๆๆๆ อี ดอก!

กุกะต้อยเข้างานกันตอนเช้าๆ คิดว่าจะได้ยินเสียงสวรรค์

นรก! มาก อิแจ่มวีนแตกแต่เช้า ทั้งๆที่เป็นเรื่องเล็กๆ

พี่หนุ่ย(ผู้ชาย)ที่ทำงานกะพวกกุบอกว่า

ชิบหาย อิแจ่ม แม่ง บ่นเหี้ยไรนักหนาวะ กุอยากจะชกหน้ามันจริงๆ

หรือบางครั้ง อิแจ่มมันก็จะชอบแอบเอากาแฟที่เตรียมไว้ให้แขก

เอาไปแด่กเอง ซุ่มตั้งนาน เป็นเงาๆ กุกะต้อยก็สงสัย เอ๊ะ...

ใครมาหลบๆอยู่ตรงนั้นวะ ที่แท้ อ้อ...อิแจ่ม!

นับวัน กุกะต้อยแระอิห้อย ก็ยิ่งจะรู้สึกแย่ กะอิแจ่มนรก นี่ ทุกวันๆ

บางครั้งกุก็เอามันมานินทา หรือไม่ก็สาปแช่งกันสุดๆ

พี่กิ๊ฟเคยเล่าให้กุฟังว่า อิแจ่มหาว่าพี่กิ๊ฟอมทิป

อะไรวะ ... แก่จะตายห่า แล้วแม่งก็ยังเสือกหวงทิป

พี่กิ๊ฟก็บอกกุอีกว่า โอ๊ย...กะอิแจ่มน่ะเหรอ ใครๆเค้าก็

ไม่ใส่ใจกันหรอก สันดานมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เค้ารู้กันหมดแล้ว

ไม่ต้องไปสนใจไรมันมาก น้องเอ้ย อยู่ไปนานๆจะรู้

เวลาแขกที่อิแจ่มมันรู้จักมา มันก็จะเข้าไปเทคแคร์

ท่านคะ ท่านขา โอ๊ย...กุว่านะ ถ้ามีคณะกรรมการตัดสินการ

ประกวดมารยาทไทยมาเห็น กุว่า เค้าคงให้คะแนนอิแจ่ม เต็ม 10

เพราะเวลาท่านของอิแจ่มจะไป หรือว่า เช็คบิลเนี่ย

อิแจ่มจะไหว้แบบกุลสตรีไทย ย่อเข่าซะเกือบติดพื้น

ก้มไหว้ซะจนลิ้นจะเลียตีนแขกอยู่แล้ว โถ...อิห่า

กุว่านะ ... มันกลับบ้านไป คงเคล็ดขัดยอกน่าดู

เพราะอายุอานามแม่งก็บ่งบอกว่าเป็นสาวแรกแย้ม

แย้มฝาโลง!

พวกกุเป็นเด็กใหม่ แม่งก็ต้องทำใจ เพราะคิดว่า

อีกไม่กี่เดือน ก็จะเปิดเทอม กุก็จะลาออก

แล้วก็จะได้ ไปไกลๆ จาก อิแจ่ม นรก! นี่ซะที

(นับวันรอเลยกุ)

ภาษาเหนือวันละคำวันนี้ คำว่า กล้องดูด อ่านว่า กล้อง - ดูด แปลว่า หลอด

แต่งประโยค ปั๊ดโธ๊ววว! กล้องดูดชาไข่มุกมันหยังมาใหญ่แต้ใหญ่ว่า

แปลอีกทีว่ะ โอ้ว....ทำไมหลอดของชาไข่มุกมันใหญ่โคตรๆขนาดนั้นวะ

บ๊าย...บาย

นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น