กุป่วย ป่วยจริงๆ ป่วยแบบที่เค้าป่วยกัน
กุเป็นไข้ อย่างหนัก! เป็นมาตั้งแต่ วันอาทิตย์ที่แล้ว
ที่รู้สึกได้ว่า ร่างกายแม่งโคตรอ่อนเพลียเรย
แระมันก็เป็นติดต่อกันมาเรื่อยๆ ด้วยความที่กุไม่ค่อยได้พักผ่อน
( จริงๆแล้วเวลาพักมีเต็มที่ แต่กุห่วงแร่ดออนไลน์มากไปหน่อย )
แต่ในความรู้สึกกุ กุก็ว่ากุพักผ่อนแล้วนะ แต่แม่ง
ทำไมมันถึงได้ไม่หายซักที อาทิตย์ที่ผ่านมา กุก็ว่า
ตัวกุนอนเร็วแล้วนะ ยากุกะแด่ก แล้วทำไมมันไม่หายซักทีวะ
ไปโรงเรียน ก็ไปกระเสาะกระแสะ น่าถีบตัวเองมาก
ถ้ากุถีบตัวกุได้ กุถีบไปนานแระ หมั่นไส้!
โคตรอ่อนแอ ไปฟุบหลับที่ห้องครูพี่เลี้ยง
เด็ก ป. 2 มันก็พูดๆกัน
"เห้ย อย่าดังๆ ครูบลิวหลับครูบลิวไม่สบาย อย่ากวนครู"
แม่งน่ารักว่ะ มันยังห่วงกุ เห้อ แอบดีใจลึกๆ
พอมาถึงวันกีฬาสี กุก็ไม่เต็มที่เลย มัวแต่ป่วยเนี่ยแหละ
ไอจนปวดหัว คงเป็นเพราะอากาศเปลี่ยน
ชิบหายแม่ง ก็จู่ๆ ฝนก็ตกช่วงนึง แร้วอีกวัน แดดแม่งก็เสือกออก
แดดแรงมาก แรงจนเผาขากุดำเกรียม ทุเรศและอุบาทว์
จนพอถึงวันศุกร์ ตอนกลางคืน กุรีบเข้านอน
ปรากฏว่าไข้แด่กค่ะไข้แด่ก นอนซม ก่อนหน้านั้น
อาบน้ำ ยังไม่พอ เสือกไปสระผม
( แระกุจะรู้แมะ ว่าจะมานอนซม )
จนย่าต้องเช็ดตัวให้กุ แม่งจะว่าไปแระ ก็เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง
ใครมาจับหน้าผาก ก็บอกว่าไม่เห็นร้อนเลย
อีกแระๆ จะว่ากุตอแหลอีกสิ ว่ากุป่วยน่ะ
จริงๆแล้วตัวกุร้อนมาก หายใจออกมาก็ร้อน
ตอนย่าเช็ดตัว ย่าจึงได้รู้ว่า เออ ตัวกุร้อนจริงๆ
แม่ง กะกุบอกริ้วววว ว่ากุบ่ได้ตอแหลๆๆๆๆ
เวลาไอ ก็รู้สึกได้ว่า มันร้อน เจ็บคอก็เจ็บ
ไอ่บิวแนะนำให้กุอม "ซีพาคอล"
กุจึงทอสับบอกแม่ ก่อนแม่กลับบ้านว่า
"แม่จ๋าซื้อซีพาคอลมาด้วยเด้อ"
แร้วแม่ก็ซื้อมาให้กุ มันก็ค่อยยังชั่ว แต่ก็ยังไม่หายไอ อยู่ดี
แม่กุบอกว่า "บลิวไปหาหมอกัน ปล่อยไว้อย่างนี้ มันจะยิ่งไปกันใหญ่"
ตอนนั้นกุกะลังรมณ์เสียเพราะพิษไข้เหี้ยนี่ ทำกุบ่จอย
รู้สึกว่ามันไม่มีเรี่ยวแรง กุจึงไม่ไปหาหมา เอ้ย! หาหมอ
เยะเป็ดเต๊อะค่ะ กุจะเอาแรงที่ไหนเปลี่ยนเสื้อผ้าไปโรงบาลวะ
จนกระทั่งวันเสาร์ ก็ครั่นเนื้อครั่นตัว โอ๊ยแม่ง
โคตรมีความสุขเรยกุ เวงแท้ๆ นอนซมแม่งตลอด
เป็นไข้เหี้ยนี่ ฮึ่มๆๆ ฝากไว้ก่อนเหอะมึง ชิห์
ช่วงบ่ายๆ กุให้แม่พาไปหาหมอที่ รัตนเวช เพราะอยู่แถวๆบ้านกุ
ตอนนี้ครอบครัวกุเซ็งก่าโรงบาล พุทธฯ เพราะรอโคตรช้า
เด๊วเดี้ยงซะก่อน จะได้เจอหน้าหมอ อย่างว่า โรงบาลรัฐบาลนี่หว่า
รอนานชิบหายชัวร์ ถ้ากินควายเข้าไปกว่าจะได้ตรวจ ควายคงย่อยไปแระ
เด๊วนี้กุจึงไปแต่โรงบาลเอกชน ป๊าว ไม่ได้รวยเหี้ยไร
แต่มะต้องรอควายย่อย ก็เจอหน้าหมอริ้วว
ตอนไปก็ไปบอกชื่อ นามสกุล เค้า มะต้องทำบัตรใหม่ เพราะกุเคยมา
แม่งพยาบาลถามกุว่า เป็นอะไรมาคะ
อ่าว ... แร้วกุจะรู้แมะ ว่ากุเป็นอะไร
จริงๆแล้วแม่งก็น่าจะถามว่า มีอาการยังไงคะมากกว่า
หลายทีแระ ที่โรงบาลหรือคลินิกหรือเหี้ยไรพวกนี้
มันถามแนวๆนี้ ว่าเป็นอะไรมา
ถ้ากุรู้ กุคงหายาแด่กเองแระ ไม่ต้องมาง้อโรงบาลหรอกมั้ง
แระกุก็บอกอาการเค้าไปว่า "ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าเป็นไร
แต่มันมีอาการไอตลอด แล้วก็ปวดหัวตัวร้อน"
จากนั้นก็ไปวัดความดัน แระก็อมจู๋ เอ้ย! อมปรอทใต้ลิ้น
-"-
แระเค้าก็ให้กุนั่งรอ กุกะนั่งรอก่าแม่ วันนี้คนไข้เยอะมั่ก
มีแต่ไอ ค๊อกๆ แค๊กๆ กันทั้งนั้น ยังกะโรงบาลผู้ป่วยวัณโรค
กุก่าแม่ก็นั่งดูทีวี ของโรงบาลฆ่าเวลาที่เค้าจะเรียกชื่อกุเข้าไปตรวจ
กุก่าแม่นั่งหันหลังให้ทีวี เวลาดูทีวี จึงต้องหันคอดู ชิบหาย ปวดคอ
ดูไปดูมา ไอ่คนข้างหน้ากุ แม่งเสือกหันหน้ามา จ๊ะเอ๋
กุแม่งโตะจายมาก อ่าวไอ่เหี้ย หันมาทำหอกไร ใกล้หน้ากุเรย
เวงแท้ๆ หน้าโคตรหื่น
แร้วแม่ง ก็มองหน้ากุอยู่งั้นอ่ะ กุคิดในใจ ไอ่ห่านี่แม่งไรของมัน
แต่กุไม่ได้สนใจไรมาก เพราะพยาบาลเรียกชื่อกุ ไปรอหน้าห้องตรวจ
ซักพัก ไอ่หน้าหื่นนั่นก็โดนเรียกชื่อ
ไปนั่งรอหน้าห้องตรวจ มันก็มานั่งใกล้ๆกุ๊
ก่อนหน้านั้น มันเดินผ่านหน้ากุไป แม่งก็มองตางี๊เยิ้มมมมม
ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นไข้เหมือนกุ กุคงคิดว่า ห่านี่อ่อยเหยื่อกุแหง
ตาหวานเยิ้ม เพราะพิษไข้ หรือเพราะอะไรไม่อาจเดาได้
แม่งแก่ก็แก่ ขอเหอะว๊า ให้กุรมณ์ดีๆ ตอนเป็นไข้ได้มะ
พอมานั่งใกล้ๆกุ มันก็หันหน้ามามอง แต่กุเห็นทางหางตา
กุไม่กล้ามองหน้ามันเต็มๆ กุเห็นแระ
ในใจแม่งภาวนา เมื่อไหร่มึงจะไป ๆๆๆๆ
กุกะมันรอหมอคนละห้องกัน แต่ที่นั่งมันติดกัน ซวย
ติ๊งงงงงงงงงงงง
เสียงห้องตรวจที่กุรออยู่ดังขึ้น พยาบาลเรียกชื่อกุ
กุจึงได้เข้ามาตรวจก่าหมอ ดีใจจัง ถ้าอยู่นานกว่านี้
ไอ่หื่นนั่นคงต้องข่มขืนกุทางสายตาจนเสร็จหลายรอบแระแน่ๆ
หมอถามอาการกุ กุกะตอบหมอไป
แร้วหมอก็บอกว่ากุมีไข้ เด๊วจะจัดยาให้ไป อู๊ยยย
ตอนแรกกุคิดว่าตัวกุแม่งจะโดนฉีดยาซะริ้ววว
แต่ก็ไม่โดนแฮะ เอิ้ก ดีใจ
จากนั้นก็ไปรับใบเสร็จ แร้วรอรับยา
พอรับยาเสร็จ กุบอกแม่ว่า
กุ : แม่ๆ เห็นเภสัชที่นู๋ไปรับยาเมื่อกี๊ป่ะ
แม่กุ : อืมเห็น ทำไมเหรอ?
กุ : เสียใจอะแม่ เกย์ชัดๆเรยแม่ แง้
แม่กุ : อ่ะหืมมม ฮ่าๆๆๆ ก๊ากๆๆๆๆ ไมน่าเชื่อเนาะ
กุ : แม่ก็คิดดูเด้ นู๋อุตส่าห์หมายตาไว้ แม่งพอได้คุยปุ๊บ เกย์ออกเรยแม่
เซ็งว่ะ แม่ง ทำไมโลกต้องเบี่ยงเบนด้วยวะ แซ้ดด มาก
แร้วกุก่าแม่ก็ไปซื้อกับข้าวที่ตลาดแระกลับบ้าน
ค่ำๆ กุเริ่มแย่แระ กุกะกินข้าว กินยา กำลังจะอาบน้ำ
ย่าก่าแม่บอกว่า
"เห้ยจะอาบได้ไง เช็ดตัวก็พอมั้งไม่ต้องอาบหรอกเป็นไข้อ่ะ"
โว้ว กุจะทนได้ไงเล๊า แม่งไม่ให้กุอาบน้ำ ก็เน่ากันพอดี
กุไม่ยอมเช็ดตัวอย่างเดียว กุยังยืนยันว่ากุจะอาบน้ำ
ย่าเรยบอกว่า ถ้าจะอาบน้ำต้องผสมน้ำอุ่น
เพราะเค้าว่ากันว่า ถ้าตัวร้อน ห้ามอาบน้ำเย็น ให้อาบน้ำอุ่น
กุเรยต้องเอาน้ำร้อนมาผสมน้ำเย็นอาบ วู้ ไม่ใจ!
อาบน้ำเสร็จ ก็ขึ้นนอน
แม่ง นอนไงก็นอนไม่หลับ ครั่นเนื้อครั่นตัวอีกแระ
ปวดหัว ตัวร้อน เอาอีกสิมึง เอาอี๊กกก ซวยของกุมาก
ย่ากุเรยเช็ดตัวให้ เออนะ ค่อยเบาตัวหน่อย เรยพอหลับได้
ตอนแรกเอาแผ่นเจลคูลฟีเวอร์มาแปะหน้าผาก
แต่มันก็ไม่ดีขึ้นเรยวะ ห่า ซื้อมาเปลืองเงินชิบหาย
ไม่ได้ช่วยกุเรย เวรจริงๆ
อิไข้หอยหลอดนี่ ก็ยังไม่หายซ๊ากที มันชอบทำให้กุตายใจ
ช่วงกลางวันมันจะดีขึ้น แต่ช่วงกลางคืน แม่งจะต้องตัวร้อนทู๊กที
ครั่นเนื้อครั่นตัว แกล้งไม่ให้กุหลับอีก แม่ง ทรมานสุดๆ
กุต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกทุกคืน ไม่ได้โดนผีหลอก
แต่เพราะพิษไข้ จนถึงวันนี้ วันจันทร์ กุต้องให้แม่
โทรไปลา ผ.อ ให้ ขอลาป่วย เพราะกุคงไปไม่ไหว
ถ้าไป เด็กแม่งคงติดไข้กุเป็นพรวนแน่
แม่ง ไม่ให้ติดได้ไง มันชอบมากอดกุจะตายห่า
มากอดกันทีเป็นพรวนจริงๆ กุเรยต้องเลี่ยง
ไม่ไปแม่งเรย วะฮะๆ ดีใจดีไม๊นี่กุ๊ วู้ เซ็งว้อย
ขอมอบเพลง "วันที่ฉันป่วย" ของอาร์มแชร์ ให้ย่ากุ พ่อกุ แม่กุ
ขอบคุณที่ดูแลกันเจ้า
รักนะ จุ๊บๆ
ภาษาเหนือวันละคำวันนี้ คำว่า ยู อ่านว่า ยู (ออกเสียงนาสิกด้วยว่ะ) แปลว่า ไม้กวาด
แต่งประโยค บลิวไปยิ๊บยูฮื่อแม่กำย่ะเอามากวาดบ้าน
แปลอีกทีว่ะ บลิวไปหยิบไม้กวาดให้แม่หน่อยจะเอามากวาดบ้าน
บ๊าย...บาย
นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น
ป.ล อย่าคิดว่าเป็นไข้แร้วกุยังเสือกมาอัพบล็อก จริงๆแล้วกุตื่นมาแด่กข้าว แด่กยา
นี่กุรอเวลาแด่กยา ครึ่งชั่วโมง จึงมานั่งแร่ดอัพบล็อกพลางๆ
อ้อ ... ลืมไป ไอ่บิว ถ้ามึงมาอ่าน กุจะบอกมึงว่า
ถึงพ่อกุบ่ได้เอากล้องไป กุกะเอาไปให้มึงบ่ได้ เพราะกุเดี้ยงว่ะ
ไงกะขอโทษด้วยนะ ที่รับปากมึงไว้แร้ว แต่กุเสือกไม่ได้เอาไปให้มึง
