เหา

หลังจากที่พวกกุได้ไปติดต่อโรงเรียนเอาไว้ เพื่อจะไปทำการสอน ในวิชาต่างๆ

ที่แล้วแต่ว่าอาจารย์ในแต่ละสายชั้น จะมอบหมายให้

กรี๊ด ... กุชอบมาก กุได้สอนวิชาภาษาอังกฤษ

(กุก็ไม่เก่งอังกฤษเท่าไหร่หรอก แต่ก็ยังดีกว่าให้กุสอนคณิตศาสตร์ กุโง่ชิบหาย)

แต่ว่า ... กุไม่ได้เตรียมการสอนไป เพราะตอนแรกกุก็ยังไม่รู้

ว่าเด็กต้องเรียนวิชาเหี้ยไร พวกกุเรยคิดว่า จะลองมาสังเกตดูก่อน

ที่ไหนได้ พวกกุต้องลงมือสอนกันเลย อ.ที่นี่ก็ต้อนรับเป็นอย่างดี

เด็กๆนักเรียนก็น่ารัก บางครั้งก็จังไร เอ้ย! แก่แดดกันไปนิสส์

กุก็ไม่ถือหรอก เพราะกุรักเด็ก

เอาวะ ... กุกล้อมแกล้มนำเข้าเรื่อง โดยการถามเกี่ยวกับ

วันลอยกระทง เป็นภาษาอังกฤษ และสอนพวกกริยา 3 ช่อง

กร๊ากกกกกกกกกกก กุก็สอนแบบยกตัวอย่างไปนิดหน่อย

เด็กผู้ชายที่นี่ จะแก่นและแก่แดดกันนิด แต่ก็โอเค

เด็กผู้หญิงก็น่ารัก ให้ความร่วมมือดี

กุสอนป.6มีนักเรียนเรียนร่วม 4 คน ที่เป็นเด็ก L.D

L.D แปลว่าอะไรนั้น ไปหาความหมายเอาเอง กุขี้เกียจอธิบาย ว่ะ

... แต่ ...

เด็กผู้หญิงคนนึง "คุณครูขา ... นู๋จองคุณครูคนนี้แล้วนะ"

พูดอย่างเดียว มันคงจะไม่สะแด่ว

อินู๋คนนี้ ก็วิ่งมากอดกุ ฟัดกุอยู่พักนึง

กรี๊ดดดดดดด อิชิบหาย ตกใจมาก

หัวอินู๋ มีแต่ไข่เหา!!! โอ้ว...สุดตีนค่ะ

กุรักเด็กนะ แต่กุไม่ได้รักเหา - -"

อินู๋ห่านี่ แม่งก็กระชากลากถู กุ ไม่ยอมปล่อย ลากกุจะให้ไปสอนห้องมัน

แต่กุไปสอนมะได้ กุต้องสอนห้องที่กุต้องรับผิดชอบ

กุไม่ได้ว่าอะไรที่เด็กมันเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงกุ

แต่ ... กุกลัวติดเหา ... เวลามันเอาหัวที่เต็มไปด้วยตัวอ่อน

ของอิเหาห่านี่มาใกล้หัวกุ กุก็จะทำเป็นเบี่ยงตัว

ออกอีกด้านนึง (ทำเป็นหาสิ่งเร้าความสนใจของเด็กในเรื่องอื่นจะได้เอาหัวหลบทัน)

กุบอกแล้วไงกุไม่ได้เกลียดเด็ก

แต่กุขี้เกียจต้อนรับเหาเข้ามารู้จักชีวิตในรั้วมหาลัยของกุ

สมัยกุเด็กๆ กุก็เคยเป็นเหา

จะว่าไปแล้ว เด็กผู้หญิงกับเหา แม่งมันต้องเป็น เนื้อคู่ กันแน่ๆ

กุไม่เคยเห็นว่า เด็กผู้หญิงคนไหน จะไม่มีประสบการณ์ การเป็นเหา

ถ้าใครไม่เคยเป็น จะถือว่ามึงเป็นคนที่เชยมาก ๆ

ที่ไม่เคยมีเหา เป็นของตัวเอง เวลาเพื่อนคุยกันเรื่องเหา

ก็จะไม่มีเพื่อนร่วมกลุ่ม เพราะไม่เคยเป็นเหา

ฉะนั้น ... ใครไม่เคยเป็น มึงพึงสังวรณ์ไว้ ว่ามึงน่ะ "เชย"

เหา อยู่คู่เรามาตั้งแต่ตอนไหน กุไม่รู้วววว

กุรู้แค่ว่า สมัยที่กุเคย เป็นคู่รัก คู่เดท ของเหามาก่อน

กุบอกได้แค่ว่า มันคันชิบหายยยยยยยยย

คันหัวตลอดต้องเกาหัว แกรกๆ จนหัวเป็นแผล ทรมานสัดๆ

ลักษณะของเหาที่กุเคยเจอ แบ่งแย่งประเภทได้ดังนี้

1. ไข่น้อยๆสีน้ำตาลที่ชอบติดอยู่ตรงเส้นผม เส้นต่อเส้น

เวลาที่ รูด (เห้ย ไข่เหานี่เวลาจะเอามากำจัด เค้าเรียก รูดไข่เหา นะ)

ไข่เหาออกมาแล้ววางในที่ที่เหมาะสม ใช้เล็บของเรา

ที่เป็นสมาชิกของหัวแม่โป้งมือเราน่ะ กำจัดมันให้ตาย

เสียงของมันไพเราะมาก "แต๊บ!" "แปร๊บ" สุดแร้วแต่ว่าใครจะเสือกได้ยินว่าไง

2. ลิตเติ้ลเหา ลักษณะมันจะตัวน้อยๆ จ้อยๆ สีน้ำตาล

มีความคล่องตัวสูง วิ่งได้เร็ว อาศัยอยู่ตามหนังศีรษะ

และจะกลมกลืนกับเส้นผมได้ รู้จักการหลบหลีก ต้องคอยแหวกเส้นผมออก

ถึงจะได้เจอ แม่ง

3. อิตัวใหญ่ หรือ โคตรเหา แม่ง อิห่านี่ตัวแม่งจะเขื่องๆ

สีดำมัน และกลมกลืนกับเส้นผมเช่นเดียวกันกับ ลิตเติ้ลเหา

แทบจะแยกไม่ออก ยิ่งกว่าอิตัวลูก

วิธีสังเกตว่า เหาตัวไหนตะกละที่สุด คือ

ตัวไหนที่มีสีดำ เงางามที่สุด ตัวนั้นแหละ แด่กเลือดกุไปนักต่อนักแระ

วิธี ค้นหา อิเหาเหี้ยนี่ คือ

หวีเสนียด จัญไร อะไรนั่นแหละ ที่เค้าเรียกๆกันน่ะ

สางมันไปเหอะ สางๆๆๆๆๆๆๆ ถ้ามีเยอะ แม่งก็จะเจอเยอะหน่อย

ถ้ามีน้อย มึงสางไปเหอะ สางจนหัวแทบจะหลุด

ก็จะเจอซักตัว 2 ตัว พอได้ประทังชีวิต เอ้ย! ให้ได้กำจัด

วิธีการรักษา และกำจัด

กุลองหมดทุกวิธีแระไม่ว่าจะเป็น

น้ำมันก๊าช ผสม ใบน้อยหน่า โขลกผสมกัน แล้วเอามาหมักหัว

เหม็นชิบหายยย แต่ต้องทน เพราะอยากให้อิเหาสัดดอกนี่ หมดไป

หรือว่า อาจจะใช้หวีเสนียด สางๆๆ เข้าไป แต่ก็เมื่อยแขนชิบหาย

เพราะสางอยู่นั่น กว่าจะหลุดออกมาได้ซักตัว เลือดตาแทบกระเด็น

แต่การรักษาห่าดอกนี่ก็ไม่เป็นผลสำหรับกุเลย กุไม่หาย!!

มีคนเค้าเคยบอกว่า การที่จะกำจัดเหาได้ชะงัดที่สุด

คือ "โกนหัว" แม่งเลย ทนอายเพื่อนนิดหน่อย แต่หาย!

แต่กุคงไม่ทำเหี้ยไรอย่างนั้นแน่นอน หน้ากุตอนเด็กๆยังไม่ด้านพอ

กุเลยต้องทนคันหัว มาตลอด

แต่กุก็ไม่เข้าใจว่า อิเหาเหี้ยนี่ มันหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่

โดยที่กุไม่ทันจะรู้ตัวเลยซักนิด

อิห่าคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป ไม่ร่ำไม่ลา

เห็นกุเป็นอะไร ไม่นึกถึงบุญคุณที่กุเคยชุบเลี้ยงซักนิด

อิเหาอกตัญญู!

ถึงตอนนี้ กุก็ไม่เคยได้ใช้ชีวิตร่วมกับเหาอีกเลย

แต่กุกลัวว่า อินู๋หลายๆคน มันจะไม่ปล่อยกุง่ายๆ

กุกลัวว่า กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันไปแบบนี้ ตลอด

มีหวัง กุคงได้จับมือทำความรู้จักกับ "เหา" อีกครั้ง

พิมพ์ไปพิมพ์มา กุก็คันหัวชิบหาย

หวังว่า กุคงไม่ได้เป็นผู้รับอุปการะชุบเลี้ยง อิเหาเหี้ยนี่ อีกนะ

ขอเป็นกำลังใจให้คนเป็นเหาทุกคน ถ้าโตขึ้น อิเหาห่านี่ ก็จะหมดไปเอง

กุคิดว่างั้นนะ - -!

(วิธีนึงที่กุเคยคิดเล่นๆคือ ไปนั่งให้ลิงมันหาเหาให้

เพราะกุเคยเห็นพวกมันหาเห็บแด่ก กุเรยคิดว่า ถ้าให้หาเหานี่คงเวิร์ค

รับเป็นอาชีพเสริมได้สบาย ถ้ามันไม่ปู้ยี่ปู้ยำกุไปซะก่อน)

ภาษาเหนือวันละคำ คำว่า เกิบ อ่านว่า เกิบ แปลว่า รองเท้า

แต่งประโยค ป้อซื่อเกิบมาฮื่อน่องตัง งามไบ้งามง่าว

แปลอีกทีว่ะ พ่อซื้อรองเท้ามาให้น้องตัง สวยโคตรๆเลยแม่ง

บ๊าย...บาย

นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น

ป.ล กุไม่ได้เกลียดเด็กจริงๆนะ แต่กุเกลียดเหา สาบาน!