ฤๅกุจะไร้สาระ!

ไม่มีไรหรอกว่ะ กุแค่อยากให้รู้ว่า เวลาที่กุกำลังเรียนๆอยู่ แล้วกุชอบทำไรเท่านั้นเอง

กุโรคจิตไรมะรู้ ที่กุชอบขีดๆเขียนๆ ในสมุดเล่นๆ ไปงั้นๆ เพื่ออะไร?

กุก็ตอบไม่ได้ แต่กุไม่ได้เขียนในเรื่องมีสาระหรือวาดรูปเหี้ยไรหรอก

(เพราะกุไม่มีหัวเรื่องศิลป์) แต่ว่า ... กุชอบเขียนกลอน แร้วกลอนเหี้ยนี่

กุก็เขียนแม่งอยู่กลอนเดียว บางครั้งเขียนหลายๆกลอน แต่ทุกวิชา

แม่งก็กลอนซ้ำๆกันอยู่นั่น ไม่รู้เป็นห่าไร ทำไมกุไม่นึกถึงกลอนอันอื่น

หรือกลอนที่กุแต่งเอง อาจจะเป็นเพราะกลอนนี้ มันโดนใจกุมั้ง แร้วกุก็เสือกจำได้

กุเรยเขียนแม่ง ด้วยความไม่มีไรทำ กลอนที่กุชอบเขียนแก้ง่วง ก็เช่น

ว่างๆก็นั่งเขียน เพี้ยนๆก็นั่งฝัน

หัวเราะได้ทั้งวัน สนุกมันทุกเวลา

เหงาๆก็เศร้าหน่อย แต่ไม่บ่อยนักหรอกหนา

เสียดายหยดน้ำตา กว่าจะหามาได้ก็แทบตาย

กลุ้มๆทุบขมับ ตั้งท่าหลับเดี๋ยวก็หาย

หลับแล้วค่อยสบาย เรื่องมากมายเหมือนไม่มี

สักวารักอื่นให้ชื่นหวาน

แต่ใจเราร้าวรานเป็นไฉน

ก็รู้อยู่ว่าเขาเป็นของใคร

แต่ฝืนใจตัวเรามิได้เอย

เป็นต้น

ไอ่กลอนที่ 2 นี่ ไม่ใช่ตัวกุ เพราะกุไม่เคยอยากแด่กแฟนใคร

แต่ไม่รู้เพราะห่าไรเหมือนกัน กุหาข้อสรุปให้ตัวเองไม่ได้

ทำไมกุต้องเขียนกลอน (กุไม่ได้แต่งเองหรอก)

แต่กุชอบขีดๆเขียนๆ กุชอบเขียนแต่กุไม่ชอบบันทึก

กุชอบเขียนบรรยาย หรือเขียนจดหมาย กุช๊อบ...ชอบ

ใครจะรู้ว่าผู้หญิงอย่างกุเนี่ย จะหวานกะเค้าเป็นเหมือนกัลล์

เพราะถ้าให้กุยืนอยู่เฉยๆ หน้าตาไม่ต้องยิ้มแย้มหรือพูดอะไร

หน้าตากุจะน่าตบมาก! ฮ่าๆ เพราะหน้ากุมันร้ายจนน่าหมั่นไส้

ใครจะรู้ว่าใจกุมันละเอียด หุๆ กุไม่บอกใครหรอก กุไม่คอ่ยได้บอกใคร

เอ้า...วกกลับมาเรื่องกลอน ไม่ว่ากุจะเบื่อหรือกุจะหงุดหงิดจากการเรียนในวิชา

กุมักหาทางออกสำหรับตัวเอง คือกุจะเขียนกลอนเหี้ยนี่ ซ้ำๆซากๆ

เขียนไปนั่งแต่งลายมือตัวเองไป อ่านออกบ้าง อ่านไม่ออกบ้าง ตามประสา

หลายครั้งที่กุเขียนเนื้อเพลงที่กุร้องได้ (แต่ไม่จบ) กุน่าจะทำอะไรที่เป็นสาระมากกว่านี้

แต่กุก็ไม่รู้ว่าเมื่อกุเบื่อ กุจะทำอะไรเวลาที่กุดูอาจารย์ปิ้งแผ่นใส

ไปมากกว่าการที่กุเขียนกลอน ซ้ำๆซากๆนี่ไปวันๆ

กุอยากมีอะไรใหม่ๆบ้าง แต่กุหาแล้วมันก็ไม่มี ไปกว่าการขีดๆเขียนๆใส่สมุด

ไปแบบนี้ ไม่ว่าจะนึกห่าไรได้ กุก็จะเขียนๆๆๆ แต่มันไม่ใช่สาระ

ซักเท่าไหร่ บางทีกุครึ้มๆ กุก็จะเขียนชื่อกุ เต็มหน้ากระดาษ

เพื่อนกุเห็นแม่งก็จะบอกว่า เห้ยมึงทำเหี้ยไรเนี่ย

พ่อมึงรวยเหรอ ทำสมุดขายรึไง แม่มึงคงเยี่ยวเป็นน้ำหมึกล่ะสิ

(กุไม่อยากจะบอกเลยว่าความจริงกุคิดเอง แต่เอาเพื่อนมาอ้าง

แต่ที่มันถามกุว่ากุทำไรน่ะ มันพุดจริงๆนะ อิอิ)

เออ กุก็ไม่รู้ แต่กุโรคจิต กุชอบเขียน เขียนเหี้ยไรก็ได้ ที่กุนึกออก

เพราะกุเบื่อ กุง่วงนอน กุเซ็ง วิชาเหี้ยไร กุก็เซ็งแม่งหมดแหละ

ระบายห่าไรไม่ได้ กุก็ระบายทางปากกากับสมุดเนี่ยแหละ

พูดถึงเรื่องเรียนแม่ง กุพาลนึกไปถึง คำขวัญของนายก

ที่เคยบอกไว้ว่า เรียนให้สนุก เล่นให้มีความรู้ ว่ะ

กุอยากให้อาจารย์มีไรให้กุเล่นบ้าง ดีกว่ากุมานั่งเก้าอี้ 4 ชั่วโมง

จนรากงอกติดเก้าอี้แล้วอ่ะ กุเบื่อ การปิ้งแผ่นใส กุเบื่อทุกอย่างที่มันเป็นตัวหนังสือ

กุอยากทำกิจกรรม เห้ย กิจกรรมนะ ไม่ใช่ กิจกาม เออ

กิจกรรมอ่ะ กุชอบ มันสนุกดี ไม่ให้กุเครียด แล้วก็ง่วงนอน

ถ้ากุได้เป็นครูเมื่อไหร่ กุจะให้เด็กของกุเรียนแบบมีกิจกรรม

จะได้ไม่เครียด กุเบื่อว่ะ ไม่สวย แร้วก็ยังสอนน่าเบื่ออีก เชอะ!

(แร้วขี้กลากก็จะขึ้นหัวกุ)

บาปชิบหาย

ภาษาเหนือวันละคำวันนี้ ผ่อ แปลว่า ดู , มอง , เบิ่ง ,แหกตาเบิ่ง

แต่งประโยค วันนี้มีลิเกมาแถวบ้านเฮา เฮาไปผ่อกั๋นก่อ เดียวฮาย่ะเอาสาดไปปู๋โตย

แปลอีกทีว่ะ วันนี้มีลิเกมาแสดงแถวบ้านเรา เราไปดูกันมะ เด๊วกุเอาเสื่อไปปูด้วย

บ๊าย...บาย

นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น