จับเธอ ฉีดยา !

แค่ก ๆ ช่วงนี้กุไม่สบาย เป็นเพราะอากาศเปลี่ยนบ่อย

ถึงแม้หนังกุจะหนา หน้ากุจะด้านเพียงใด

กุก็ขอเหอะอากาศเปลี่ยนงี้หลาย ๆ ครั้ง

ต่อให้หนังหนาปานหนังแรดแค่ไหน กุก็ไม่สู้หรอก

เย็ดแม่ !

แต่เพื่อนบางคนก็แซวกุจนได้ว่า " แหม มึงไม่สบายกายหรือใจล่ะ "

ไม่มีเหี้ยไรจะถามกุแล้วใช่มั้ย ? มาแซวกุเรื่องนี้ มาฆ่ากุให้ตายห่าไปเลยดีกว่าค่ะ

เจ็บจี๊ด ดั่งทศกัณฑ์โดนทิ่มหัวใจที่แปลงเป็นแมลงภู่ ณ เขาพระสุเมรุ

และตลอดหน้าหนาว กุก็เป็นไข้ป่วงห่านี่ ตั้งกะต้นฤดูกันเลยทีเดียว

อันตัวกุก็มิได้บอบบางเหมือนน้องปอย ตรีชฎา แต่อย่างใด

( กะเทยแม่งยังบอบบางกว่ากุง่ะ กรี๊ดดดด )

เมื่ออากาศหนาวกัดกร่อนร่างกายกุให้แย่แล้ว

กุจึงตัดสินใจก่อนจะสิ้นลมหายใจ

โดยที่ยังมะได้ทำประโยชน์ให้กับชาติบ้านเมือง และผองชนร่วมโลก

( จะลิเกไปไหนล่ะสัด )

ดังนั้น กุแม่งตัดสินใจ พาร่างกันถึก ดั่งควายโกรธ ไปหาหมอ

ไปนั่งรอหมา เอ๊ย ! หมอ ซัก ครึ่งชั่วโมง

นี่ถ้ากุโคม่า กุตายห่าไปตั้งกะวินาทีแรกแระ

ปกติที่คลินิกนี้จะต้องรอหมอ ก็ทั้ง ๆ ที่กุก็รู้ แต่ก็ยังเสือกมา

ดังนั้น หมอไม่ผิด ไม่มีใครผิดเล้ย มองมาที่กุ๊ กุเอ๊ง

กุผิดเอ๊ง ยอมรับอย่างหน้าตาเฉย ( และแอบแสยะยิ้มแรด ๆ นิดนึง )

กุขี้เกียจไปโรงพยาบาล ต้องรอนาน นั่งจนเหน็บแดกตูด

หมอก็คงยังไม่เรียกกุเป็นแน่

จำได้ว่าคลินิกนี้กุเคยมาเมื่อฤดูหนาวปีที่แล้ว โดนฉีดยาไป 3 เข็ม

หาเงินมาได้เท่าไหร่ เอาไปเป็นค่ายาหมด

คุ้มจริง ๆ ควยเอ๊ย

และก็อย่างที่บอก คือรู้ทั้งรู้อยู่แล้วเต็มอก น้อย ๆ ไม่ค่อยมีนม

ว่า ... มันต้องรอนาน แต่มันรู้สึกดีว่ะ ที่กุได้มีโอกาสมาสัมผัสคลินิก

ไม่ต้องนั่งมองหน้าคนไข้ด้วยกันในโรงพยาบาล

ถ้าเป็นปลากัด แม่งท้องกันเต็มโรงพยาบาลแน่ ๆ

ใครร้องโอดร้องโอย กุก็สยิว แม่งจะมาตายต่อหน้ากุมั้ยเนี่ย

ลุ้นแล้วลุ้นอีก

ฉะนั้น การมาคลินิก ถึงแม้จะนั่งรอหมอ แต่กุสบายใจกว่ามาก

ไม่ต้องมองหน้าแล้วท้อง หรือกลัวคนตายผ่านหน้า หรืออะไร

แค่ได้มองหน้าน้องที่ทำบัตรให้ก็พอแระ กุไม่มีปัญหา

( หรือใครจะมีปัญหากับกุ ? )

บรรยากาศตึงเครียด เพราะคลินิคเปิดข่าวการเมือง

กุก็เริ่มหงุดหงิด แม่ง ป่วยก็ป่วย เสือกมาเจอเรื่องการเมืองตอแหลอีก

ยิ่งรู้สึกว่า ความตอแหลในตัวกุจะโดนนักการเมืองแย่งไปหลายต่อหลายครั้ง

ใจกุ สั่นระริก ๆ เยี่ยงสาวแรกรุ่นโดนผู้ชายจีบ

กลัวว่าความตอแหลที่กุได้ดูในทีวี

จะทำลายต่อมตอแหลภายในตัวกุให้แตกซ่าน

รอคุณหมอ ก็ยังไม่มา กุก็เริ่มเบื่อกับทีวี ( ก็แม่งตอแหล อะ )

มองหน้าน้องคนนั้น สลับกับการมองน้ำไหลนอกกระจกหน้าคลินิก

ใจก็ปั่นป่วน แต่ก็ไม่ได้หน้าหงิกเหมือนปวดขี้ ขี้ไม่ออก ป่วย

ทำไงดี

หันรีหันขวาง หมอทำไมช้าจังวะ

คิดในใจแล้วว่า ถ้ากุตายนะ กุจามาหลอกหมอ ฝันไปเหอะว่ากุจะเอาเลขมาให้

กุจาบอกเลขผิด ๆ ให้โดนแดกแม่งเยย งิงิ ซาหนุกจางเรย

เมื่อน้องคนนั้นเห็นกุป่วง ๆ น้องจึงนำเครื่องมือวัดความดวยหัวคัน

เอ๊ย ! เครื่องมือวัดความดัน มาวัดให้ อุ๊ย กุปกติง่ะ

แต่แอบมีไข้ อ๊ะ ไม่ได้แอบนี่ กุเป็นไข้จริง ๆ

( ทำเป็นใช้คำว่าแอบ จะได้ดูว่ากุแอ๊บแบ๊ว เป็นวัยรุ่น )

เค้าเริดมาก ส่วนใหญ่เห็นเป็นปรอทให้อมใต้ลิ้น

แต่คลินิคนี้เป็นแถบเหี้ยไรวะ คล้าย ๆ แม่มึง เอ๊ย แม่เหล็กง่ะ

กุก็ไม่รู้จัก เพราะยังไม่เคยมีผัวเป็นหมอ

ไว้มีผัวเป็นหมอกุค่อยมาเขียนเฉลยแล้วกันว่ามันคืออะไร

พอเอาอีแถบนี่ออก ก็เสือกรู้เลยว่า " พี่มีไข้นะคะ "

อีน้อง หรืออีพี่คนนี้แม่งรู้ได้ไงว่า

น้ำหน้าอย่างกุ จะเป็นพี่เมิง เอ๊ะอินี่ ตบกับกุมั้ย

น่าจะเรียกกุว่าน้องสิ น้องน่ะ กุหน้าแก่กว่ามึงยังไง

ก็ควรเรียกกุว่าน้อง !!!

อินี่ไม่มีหัวในเรื่องการตลาดเลย คนโดนเรียกพี่จิตใจก็ยิ่งป่วงไปใหญ่

ไม่มีสมอง !

( กุว่าตัวกุนี่แหละ งี่เง่าไร้สมองกว่าเค้า ฮ่าๆ )

พอคุณหมอมา กุก็เข้าไปตรวจ

คุณหมอให้กุอ้าขา อ๊ะ มะช่าย !

อ้าปาก เพราะกุบอกว่า

" เจ็บคอค่ะ "

พออ้าปาก ยังไม่ทันได้อ้ากว้าง ๆ เลย

แม่งหยั่งรู้ได้ไงวะว่าคอกุอักเสบ หมอเก่งว่ะ

อ้าปากนิดเดียว รู้ไปถึงไส้ติ่งกุเยย

แล้วก็บอกกุว่า

" นอนตะแคงค่ะ "

แว้กกกกกกกกกกกกกกก

กุจะโดนฉีดยาเหรอ กุเป็นอันงุงงงอย่างแรง

ไม่ได้กลัวฉีดยานะ แต่กุมาหาหมอคลินิกนี้ทีไร

กุต้องเป็นโดนฉีดยาทุกที

ใจกุน่ะอยากฉีดให้มันหาย ๆ แต่พี่ที่ออฟฟิศดันเตือนกุมาก่อนว่า

" การฉีดยาไม่ใช่เรื่องดีนะบลิว มันเป็นเรื่องที่อันตรายมาก ไม่ค่อยมีใครฉีดหรอก "

อ่าว เวรแล้ว หมอเค้าเห็นกุเป็นอมตะหรือเยี่ยงไร ?

จึงมิได้เกรงกลัวว่ากุจะตายหรือกลายเป็นอีผีบ้าอะไรเลย

เอ่อ ... คุณหมอคะ เวลาที่คุณหมอจิ้มเข็มมาน่ะค่ะ

กรุณาเอาตามามองกุด้วย

ชิบหาย

คิดจะทิ่มแม่งก็ทิ่ม นี่เนื้อกุนะ ฉีดยาดี ๆ แม่งฉีดเป็นมั้ย ?

คือหัดเอาลูกกะตา เหลือบมามองกุซักนิดก็ยังดีค่ะ

อย่าได้เหลือบตาไปมองซองยา แล้วใช้แขนข้างขวาจิ้มเข็มลงมา

กุเจ็บ !!!

จากนั้น คุณหมอก็บอกกุว่า

" นู๋ควรแดกยาด้วยนะคะ ไว้มาในวันที่หมอนัดนู๋อีก 3 วันค่ะ มาตรวจซ้ำอีกที "

พอกันทีค่ะคุณหมอ แค่ครั้งนี้ ค่ายากุก็บานเบอะแล้ว

ให้กุมาอีก 3 วัน กุยอมนอนซม หรือไม่ก็นอนตายคาห้องจะดีกว่า

หมอให้นู๋จ่ายค่ายาขนาดนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับที่หนูตายหรอกค่ะ

เงินกุก็หมด หาเงินมา ก็จ่ายค่ายา เอาสิ หน้าหนาวเป็นอะไรที่กุไม่ได้ใช้เงินเลย

เงินน้อย ก็เสือกไม่ได้ใช้ ดันได้มาแดกยาแทนข้าว มันคุ้มมั้ยเนี่ย ?

นี่ขนาดกุเห็นซองยาว่ามีพาราเซตามอลแล้วนะ

กุยังบอกอีน้องนั่นเลยว่า

" เอ่อ พาราฯ ที่ห้องพี่มีเพียบเลยค่ะ ไม่ต้องก็ได้ "

กุก็คิดว่าจะลดให้กุบ้าง เพราะค่ายาไม่น่าจะแพงห่าไรขนาดนี้

" พี่ไม่เอาพาราฯ ใช่มั้ยคะ ? "

อีน้องคนนั้นยังคงถามกุซ้ำอีกรอบ

อาจเป็นเพราะเมื่อกี๊ไม่ชัวร์เพราะน้องมีขี้หูเยอะไป ทำให้ไม่ค่อยได้ยิน

ไม่เป็นไร กุให้อภัย

กุก็เลยยิ้มหวาน ๆ ( คิดว่าหวานนะ เอ๊ะ รึเปล่า ??? ) ให้อีน้องไป

แล้วก็รีบพูดโดยมิกลัวลิ้นจะพันกัน

เพราะกลัวเสียเงิน พูดอย่างเต็มภาคภูมิและมั่นใจว่า

" ไม่ค่ะ บ้านพี่มีเป็นขวด ๆ เลยค่ะ ซื้อเก็บไว้ตลอด "

" ทั้งหมด 590 บาท ค่ะ "

อีเย็ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

นี่แหละ ทำให้กุถึงกับหน้าชา เยี่ยงโดนตีนเหยียบหน้ากันเลยทีเดียว

อืม นี่กุไม่เอาพาราฯ นะคะเนี่ย ยังเก็บขนาดนี้

ถ้ากุเอาพาราฯ ด้วย กุไม่หมดเป็นพันเลยเหรอคะ

เมื่อได้ยามาแล้ว กุจึงคิดต่ออีกว่า ถ้าคราวนี้กุยังไม่หาย

กุก็ไม่มาตรวจซ้ำเป็นแน่ ไม่มีเงิน

พ่อแม่กุก็คงเป็นห่วง ถ้ากุไม่มีเงิน ก็คงโทรหาพ่อแม่ให้อุปถัมภ์กุได้บ้าง

แต่กุไม่เอาแล้ว คิดว่าเลี้ยงไข้กุเปล่าว้า

เริ่มจะไม่แน่ใจ

แต่ไม่เป็นไร กุก็ยังคงดูแลตัวเองอยู่

( แต่ยังรับสมัครคนดูแลนะ เผื่อกุไม่ว่างดูแลตัวเองน่ะ งิงิ )

อาการของกุตอนนี้ ก็ทรงตัว อาจตายพรุ่งนี้ มะรืนนี้ ก็ไม่ทราบได้

แต่ไม่เป็นไร กุก็ทำประโยชน์เพื่อสาธารณะมามากแล้ว

( แต่ก็กลัวตายง่ะ แง้ ๆ )

เอาวะ อย่างไรก็ดี กุก็จะพักผ่อนเยอะ ๆ

เพื่อคุณพ่อคุณแม่ และผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน ของกุ

จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมาก ( จริง ๆ กุชอบมากเลยที่มีคนห่วง ฮ่า ๆ ๆ )

ขอให้ทุกท่านเป็นกำลังใจให้กุฟันฝ่าอีเหี้ยไข้จังไร นี่ไปให้ได้นะคะ

กุจะอดทนต่อไป จะจามจะไอ มึงก็มาเลย

กุเตรียมพร้อม ถ้าแม่งจะตายจริง ๆ คงโทรเรียกเพื่อนให้มาช่วย

เพื่อนกุเคยเข้ามาเยี่ยมครั้งนึง แล้วพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์ดีว่า

" วัดพร้อม เมรุพร้อม เหลือแต่ศพมึง "

รักกุมากเหลือเกิน อีเพื่อนเหี้ย

กุขอขอบใจ อย่างน้อย ถึงศพกุยังไม่พร้อม เค้าก็เผาคนอื่นก่อนได้ กุไม่รีบ

กลัวโดนเผาแล้วร้อน กลัวไม่เหลือใคร ไม่อยากอยู่คนเดียว

เอาล่ะ ได้เวลาพักผ่อนกุแระ จริง ๆ เลยเวลานานแล้ว

... ง่วงนอน ไม่รีบนอน เด๊วไม่หายไข้ ต้องทำตัวเป็นคุณหนูอนามัยซะหน่อย ...

แต่แหม ... ไม่ค่อยได้อัพบล็อกที่รักของกุมาแสนนานแล้ว

ถ้าหากมีหยากไย่ขึ้นได้ ก็คงขึ้นจนกลายเป็นบล็อกแห่งตำนานแล้วกระมัง

ขอให้บล็อกยังอยู่คู่ชาติไทย เอย ( เอย ทำไม ? ไม่ได้เขียนกลอน เอ๊ะ กุก็บ้า )

ภาษาเหนือวันละคำวันนี้ คำว่า ซะป๊ะ อ่านว่า ซะ - ป๊ะ แปลว่า มากมาย , มีเพียบ , เยอะแยะ

แต่งประโยค วันนี้ไปเดินแอ่วตี้กาดสวนแก้ว มีของลดราคาซะป๊ะ เช่น เตี่ยวใน เสื้อใน

แปลอีกทีว่ะ วันนี้ไปเดินเที่ยวที่กาดสวนแก้วมา มีแต่ของลดราคาเพียบเลย

เช่น กางเกงใน เสื้อใน

บ๊าย ... บาย

นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น

ป.ล รักส้วมของกุเหมือนเดิม และจะไม่หมดไปจากเดิม

ถ้ากุไม่อัลไซเมอร์ซะก่อนอะนะ