ให้แก ... ซักวัน

วันนี้กุไปทำกิจกรรมวันแม่ที่โรงเรียนมา ( ไม่ทำพรุ่งนี้ เพราะหยุดไง อย่าโง่ )

บรรยากาศในงาน เต็มไปด้วยความรัก สีชมพู ที่บริสุทธิ์

( เหมือนเด็กสาวที่ยังไม่เสียเยื่อพรหมจรรย์ )

- -!

เด็กๆ พาแม่ๆ ของตัวเองมา บางคน ที่ไม่มีแม่

ก็จะพาแม่ที่เป็นผู้เลี้ยง แต่ไม่ใช่ผู้ให้กำเนิดมาด้วย

เป็นย่า เป็นน้า เป็นอา เป็นยาย เป็นป้า ฯลฯ

ก็แล้วแต่ แต่เด็กๆก็เห็นว่าเป็นแม่สำหรับเค้าเหมือนกัน

เด็กบางคนมันเห็นคนอื่นเค้ามีแม่ไปให้ไหว้ ให้กราบ

มันไม่เห็นแม่มันมา มันก็ร้องไห้กระจอ งอแง

กุเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ บางคนแม่งก็ไหว้ครูประจำชั้นแทน

ก็น่ารักดี มีการประกวดร้องเพลง ประกวดนั่นประกวดนี่ หลากหลาย

บางทีกุก็อยากร้องไห้นะ กุเห็นเด็กๆไหว้แม่ ก็อยากร้องไห้

แต่กุก็ต้องอดทน "เป็นเมียแดงต้องอดทน" แดงไบเล่ย์ เคยบอกเมียมันแบบนี้

กุก็ต้องคิดไว้ว่า "เป็นอิบลิว ก็ต้องอดทน" เก็บความรู้สึกไว้ลึกๆสุดตรีน

เด๊วแม่งเด็กเห็นกุน้ำตาซึมเป็นส้วม จะล้อกุได้ง่ายๆ

ระหว่างที่กุร่วมกิจกรรมวันแม่อยู่ กุคิดถึงแม่กุ

ป่านนี้ โรงเรียนของแม่ก็คงกำลังทำกิจกรรมไหว้แม่เหมือนโรงเรียนกุ

วันนี้แม่กะพ่อกุใส่ชุดสวยเชียว ใส่สี โอโรส ฮิ้ววววววว

ผ้าไหมๆ จ๊าบว่ะ คู่นี้แม่ง ทำไมต้องใส่สีเดียวกันวะ

ดีนะ ที่พ่อย้ายโรงเรียนแล้ว ถ้ายังอยู่โรงเรียนเดียวกัน

จะทำให้ต่อมอิจฉาของครูหลายๆคน สั่นคลอนได้

ส่วนใหญ่แม่กุไม่ใช่คนแต่งตัวอะไร

กุชอบบอกกับแม่บ่อยๆว่า

กุ : แม่ๆ เด๊วแต่งหน้าให้เอาป๊าววว เอาแบบว่า สาวอินเทรนด์ วัยรุ่นเล๊ย

แม่ : โอ๊ย ไม่เอาอ่ะ กัวเป็นกระเทย

กุ : อ่าว ( ว่ากุเหยอ ? ) - -!

หรือบางครั้ง

กุ : แม่ๆ ทำผมให้เอาป๊าวววววว จาหนีบ หรือจา ดราย ได้หมดๆ

แม่ : ไม่เอาอ่ะ เด๊วจะไปร้านทำผม ย้อมผมซะหน่อย

กุ : อ่าว ( ไม่ไว้ใจกุ ? ) - -!

แต่แม่กุ !!!!

ทำกับข้าวอร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

กุชอบกินกับข้าวฝีมือแม่ กุอยากให้แม่ทำกับข้าวให้กินเหมือนเมื่อก่อน

แต่ตอนนี้ แม่กุป่วยบ่อยๆ แม่กุเหนื่อย อิดโรย

แม่เครียดหลายๆเรื่อง เข้าโรงพยาบาลบ่อยมั่ก

ไปคลิกนิกประจำ จนหมา เอ้ย หมอ จำหน้าได้

ก็เลยไม่ได้ทำกับข้าวให้กุกินอีก ( แร้วทำไมมึงไม่ทำเอง )

กุชอบอ้อนให้แม่ทำกับข้าวให้ แม่ก็ไม่ยอมทำ เห้อ เซ็งว่ะ

ชีวิตแม่งแด่กแต่แกงถุงๆๆ น่าเบื่อมาก

ครั้นกุจะทำแด่กเอง ก็ห่วยแตก ฝีมือเหี้ยมากๆ จึงคิดว่า ซื้อก็ได้วะ

เมื่อก่อน สมัยกุยังสาวๆ

แม่ซักผ้าให้กุ ตอนนั้นยังไม่มีเครื่องซักผ้า

แม่ก็ซักผ้าด้วยแรงมือ ซักๆๆๆๆๆ ปรากฎว่า แม่กุโดนตะขอกระโปรงนักเรียน

เกี่ยวโดนมือ เลือดไหลเต็มมือ แม่ไม่ร้องซักคำ

แม่ยื่นมือให้กุดู ตามประสาเด็กๆ กุก็ไม่ได้คิดไรมาก

รู้แค่ว่า แม่โดนตะขอเกี่ยวมือ เลือดไหล

แต่ภาพนั้นยังจำติดตากุอยู่จนถึงทุกวันนี้ กุยังนึกได้เสมอ

กุคิดได้ว่า กะอิแค่ กุเล็บฉีก โดนผงซักฟอกแม่งก็เจ็บชิบหายแล้ว

แระนี่แม่ง โดนตะขอเกี่ยวจนเลือดไหลเต็ม

... แม่กุจะไม่เจ็บ ? ...

แม่เป็นคนมีน้ำใจกับพี่ๆน้องๆ เสมอ

ถึงแม่กุจะเป็นข้าราชการครูจนๆ ( กุ confirm ว่าจนจริงๆ )

แต่แม่ก็ไม่เคยบ่น เวลาน้ากุต้องรักษาตัว

( เป็นโรคเยอะ แม่งทำไมตระกูลนี้ขี้โรคจังวะ )

แม่ก็ต้องกู้เงิน แล้วเอาเงินไปให้น้าใช้รักษาตัว

แม่กุไม่เคยบ่น เต็มใจ และช่วยเหลือพี่น้องของแม่ตลอด

ตอนยายตาย แม่กุเป็นลม แม่ช่วยงานทุกอย่าง

ช่วยงานจนไม่มีเวลาพักผ่อน กุไม่ได้อยู่ดูแลแม่ในเวลานั้น

กุต้องสอบ เรื่องสอบเป็นเรื่องใหญ่มาก ถ้าไม่สอบ ก็จะเรียนทำเหี้ยไร

เหนื่อยเปล่าๆ

กุมางานวันเผายาย ได้ทันพอดี เพราะเป็นวันสอบวันสุดท้าย

กุก็ได้ข่าวว่าแม่เป็นลม กุก็ใจหาย กุบอกกับแม่ว่า

"ทำงานน่ะพักบ้างนะ คนอื่นก็มี อยากเป็นนางเอกรึง๊ายย"

จริงๆแล้ว ไม่ได้พูดน้ำเสียงด่า แต่พูดน้ำเสียงเล่นๆ ให้แม่ขำขำ

ตอนอยู่ม.6 กุเป็นไวรัสในเม็ดเลือดขาว เอ๊ะ หรือเม็ดเลือดแดงวะ

ช่างหัวแม่ง! กุลืม

กุอ่อนระโหยโรยแรง ไม่มีแรงทำสร้นตรีนไรทั้งสิ้น

แม่กุบอกกุว่า "บลิว ไปหาหมอกัน ไปเจาะเลือดดู แม่กลัวเป็นไข้เลือดออก"

แต่พอกุไปที่คลิกนิค หมอก็เอาเลือดกุไปตรวจ เค้าบอกว่า

กุเป็นเอดส์ เอ้ย! แหะๆ กุเป็น ไวรัสลงเม็ดเลือด ( ขาว หรือ แดง วะ )

แม่พากุเข้าโรง'บาล บอกหมอที่คลินิกให้ส่งตัวกุ

เพื่อไปใส่น้ำเกลือ ... บอกตรงๆ ตั้งแต่กุเกิดมา

กุเพิ่งเคยได้รับรสชาติน้ำเกลือก็คราวนี้ เพราะกุไม่เคยเป็นโรคเหี้ยไร

ที่ต้องใส่น้ำเกลือเลย ดีใจจัง เป็นประสบการณ์ เอิ้กๆ

( น่าดีใจตรงไหนวะ )

แม่ไม่ได้หลับไม่ได้นอน นั่งเฝ้ากุอยู่ที่เตียง กุขยับไม่ได้มันเหนื่อย

ไอ่โรคห่านี่ ก็แม่ง ทรมานชิบหาย อย่าให้กุได้เป็นอีกเล๊ย

แค่หายใจยังเหนื่อย !

ทำไรไม่ได้ เหนื่อยไปหมด ถ้าใครเคยเป็นก็อาจจะรู้

ถ้าใครอยากเป็น ก็ไปถามหมอว่าต้องทำยังไง ถึงจะได้เป็น

... มึงจะได้รู้ววววว ...

เวลากุเป็นไข้ กุประทับใจแม่กุม้าก

แม่มาเช็ดตัวให้กุ แม่มาทำทุกอย่างให้กุ

มานอนเป็นเพื่อน ต้มข้าวต้ม เอาอกเอาใจ

หุย ... กุล่ะอยากเป็นไข้แม่งทุกวัน กร๊ากกก

แต่ก็สงสารแม่ เพราะแม่นอนไม่เคยเต็มอิ่มซักครั้ง

แม่กุเป็นคนที่เสียสละมากๆ ว่าไปแล้ว แม่กุแม่งเก่งชิบหาย

ที่สามารถเป็นแม่คนเหี้ยๆอย่างกุ และน้องกุ

( น้องกุไม่เหี้ย กุเหี้ยคนเดียวก็ได้วะ สัดเอ้ย )

และสามารถเป็นเมียของพ่อกุ อดทนกับลูก แล้วก็อดทนกับผัว

( พ่อกุไม่ได้เหี้ย แต่กุพูดไปงั้นๆ ให้แม่ดูดี )

พ่อกุเคยอำแม่ว่า ถ้าไม่พูดภาษาเหนือให้ได้

จะไม่ได้แต่งงานกันนะ เพราะคนที่แพร่จะไม่ยอมรับ

เท่านั้นแหละ แม่กุด้วยความที่อยากได้ผัว เอ้ย !

ด้วยความที่รักพ่อกุ จึงยอมหัดภาษาเหนือ ( แม่กุคนคอนหวัน )

พ่อกุมาเฉลยทีหลังว่า จริงๆแล้ว ไม่ใช่หรอก พ่อกุอยากให้แม่พูดเหนือเป็น

เยะเป็ด! เพราะอย่างนี้ แม่กุจึงพูดเหนือคล่องชิบหาย

คล่องกว่าคนเหนือบางคนที่เสือกโดนสอนให้

พูดภาษาไทยตั้งแต่วัยกระเตาะ ตอแหลมั่ก

เวลากลับแพร่ แม่กุไม่ได้ไปวัดกับเค้าหรอก

แม่กุจะชอบปิดทองหลังพระซำเหมอ แม่ทำกับข้าวไว้รอคนที่บ้าน

หลังจากที่กลับจากวัดมาแล้ว

จริงๆแล้ว กุไม่คิดจะเขียนบล็อกวันแม่ ซักเท่าไหร่

เพราะคิดว่า แม่งใครๆก็ต้องเขียนวะ กุขี้เกียจไปเหมือนชาวบ้านเค้า

แต่ว่า ... เพื่อแม่แล้ว กุยังต้องห่วงอีกเหรอ ? ว่าบล็อกนี้จะเหมือนใคร

ในเมื่อใครๆก็ต้องรักแม่ และกุ ... ก็รักแม่ ! เหมือนกัลล์

สมัยสาวๆ ( อีกแระ สาวบ่อยเหลือเกินนะมึง )

กุเรียนมานี มานะ ปิติ วีระ เหี้ยไรนั่น

กุจำได้ว่า มีอยู่ตอนนึง ที่แม่ของเพชรตายเพราะโดนงูสัดม๋ากัดเอา

กุเศร้าตามไปเลย แล้วมานี หรือใครวะ ที่แต่งกาพย์ยานี 11 ให้อ่ะ

น่านแหละ กุจำได้แค่ว่า

"แม่จ๋าดวงใจลูก ยังพันผูก ไม่เสื่อมคลาย"

"รักแม่แน่ใจหมาย มุ่งกตเวที นิรันดร"

ฯลฯ

ตอนนี้กุหาหนังสือเล่มนั้นไม่ได้แล้ว คงเน่าไปเพราะปลวกเหี้ยแด่ก

... หมดแล้ว ...

อ้อนใครไม่ได้ ลองอ้อนแม่เด่ะ แม่กุอ่ะถ้ากุอ้อนนะ ใจล๊าลัย อิ๊อิ๊อิ๊

*******************

แม่ นู๋มีไรจะสารภาพอ่ะ แหะๆๆๆๆ

คือว่า ... วันนั้นอ่ะนะ คือว่า ที่ผ่านมา ไม่กี่วัน

"นู๋ไปเจาะสะดือที่บิ๊กซีม้าาาา"

เอิ๊กๆๆๆ แม่ไม่ว่าหรอกเนาะ ฮิ้ววว เริ่ด

เย้ๆ ขอบคุณน้าาาา ที่บ่ว่า เอิ๊กๆๆๆ

แต่ในชีวิตจริง กุคงโดนอะไรมั่งก็ไม่รู้ววว

บอกในนี้แหละ สบายใจริ้ววว เคิ้กๆๆๆ

*******************

"แม่เจ้า น่องฮักแม่หนาเจ้า ฮักตี้ซุ๊ดในโลกถึงบ่ได้เลี่ยงต๋อนเป๋นละอ่อนกะฮัก"

สำหรับแม่ที่ 2 คงเป็นย่ากับป้า ที่เลี้ยงดูกุมาตั้งแต่กุเล็กๆ

"ย่าเจ้าป้าเจ้า น่องฮักตึง 2 คน เลยเน่อ ฮักอย่างแม่คนนึ่งเลยเจ้า"
@^_^@
สัญญา ถ้าได้งาน จะหาเลี้ยง !!!!!

ภาษาเหนือวันละคำวันนี้ คำว่า ตะวา อ่านว่า ตะ - วา แปลว่า เมื่อวาน
แต่งประโยค ตะวานี่น่องเป๋นไข้ บ่สบายใจ๋บ่สบายตั๋วเลย
แปลอีกทีว่ะ เมื่อวานนี้แม่งเป็นไข้ ไม่สบายใจไม่สบายตัวเล๊ย
บ๊าย...บาย
นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น

ป.ล ถึงอิโบน้องกุ ถ้ามึงได้เสร่อเข้ามาอ่านบล็อกกุบล็อกนี้
ห้ามโทรบอกแม่นะมึง! ว่ากุเจาะสะดือ กุสารภาพในนี้แร้วนะโว้ย สาดดดดดดดด
โทรบอกแม่ กุเคืองแน่ มะต้องคุยกะกุอีกเรย เยะเป็ด!!!