ตัวกุมี ... 360 องศา

กุเป็นผู้หญิงคนนึง มีเลือด มีเนื้อ

มีทุกอย่างเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นๆมี

บางครั้งการที่คนมองกุจากด้านเดียว หรือแค่องศาเดียว

มึงรู้แล้วเหรอ? ว่าตัวกุเป็นยังไง

จริงๆแล้ว คนมองเพียงด้านเดียวต่างหาก สิ่งที่ได้เห็นมันเป็นเพียง องศาที่ 1

เท่านั้น

แต่ตัวกุมีตั้ง 360 องศา ไม่หรอก กุไม่ได้อยากให้ใครเข้าใจในตัวกุ

ถึง 360 องศา เพราะขนาดตัวกุเอง กุยังไม่เข้าใจตัวเองเลย

แต่กุสามารถแยกตัวกุได้ 2 version คือ

กุแบ่งตัวเองได้เป็น 2 สี คือ สีดำ และสีชมพู

สีดำ แทนความอ่อนไหว ความsensitive และความอ่อนแอทั้งหลาย

ที่มันชอบมาเยือน มาแวะเวียนหากุอยู่เสมอๆ

สีชมพู แทนความร่าเริง ความถ่อย ความบ้าบิ่น ความกล้าแสดงออก อาการห่าๆ

หน้าด้านๆ และคนทั่วไปที่ได้รู้จักกับกุ มักมองเห็นด้านนี้เสมอ

ยกตัวอย่างของการลงเฉดสี

สีดำ

... กุอยากแต่งงาน ...

กุอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น อยากมีคนคอยรักอย่างจริงใจ และมีกุคนเดียว

ไม่ว่าทั้งกายหรือใจ คนที่คอยปลอบโยนกุ ผู้ชายธรรมดา แต่โรแมนติคซักคน

สีชมพู

... กุไม่อยากแต่งงาน ...

กุไม่อยากโดนผัวนอกใจ กุไม่อยากมีความรัก กุไม่ต้องการให้ใครมาหลอกลวงกุ

กุไม่อยากให้ลูกต้องร้องเรียกหาพ่อ กุไม่ต้องการผู้ชายสันดานม๋าๆ

มาร่วมชีวิตกุ กุไม่ต้องการให้การเปลี่ยนนามสกุลของกุ เป็นการตายทั้งเป็น

แระจะมีใครซักกี่คนวะ ที่เข้ามาเรียนรู้ ในองศาที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 ...

ของกุ

จริงๆแล้ว กุเป็นผู้หญิงที่ธรรมดามากๆ กุไม่ได้วิเศษวิโส

หรือสวยเลิศในปฐพี แม้แต่น้อย

ทำไมใครๆต้องบอกว่า กุแปลก กุเป็นผู้หญิงที่แปลก

แต่กุมันก็แค่ผู้หญิงถ่อยๆ ห่ามๆ และมี อารมณ์อ่อนไหว ในบางช่วง

แค่นั้นเอง

ความคิดกุอาจจะแปลก แต่การดำรงชีวิตของกุ มันก็หมุนวนเวียน

ในที่เดิมๆ ... ที่ๆ คนอื่นๆ ก็มี และต้องดำเนินไปเหมือนๆกันทุกคน

บางครั้งกุถ่อย กุเหี้ย กุห่า แต่มันมักมีความอ่อนไหว เข้ามาวุ่นวาย

ก้าวก่ายชีวิตถ่อยๆของกุซะจริงๆ กุเซ็ง

ในบางอารมณ์ กุถ่อยตามประสาสันดานห่าของกุ

แต่ทำไมบางอารมณ์ ความถ่อยของกุ มันจึงถูกสร้างขึ้น

เพื่อมาปกปิดความอ่อนแอ และอ่อนไหว

แต่ไม่ได้ Fake เพราะตัวกุมันก็มีสิ่งนี้อยู่แล้ว

ใครบางคนเคยพูดว่า "หน้าอย่างมึง อ่อนไหวเป็นด้วยเหรอ"

พ่อมึงสิ! แระกุไม่ใช่คนเหรอวะ ชิบหาย

กุก็มีหัวใจนะมึ๊ง แหม...เพียงแต่มะค่อยได้แสดงออก

กุอยากพูดเหี้ยๆ กุก็พูด กุอยากจะพูดเพราะๆ กุก็พูด

อยากทำแบบไหนกุก็จะทำ

กุมีตั้ง 360 องศานะ

สีดำ มี 180 องศา + สีชมพู มี 180 องศา

เห็นไม๊? กุมี 360 องศา

"บลิวครับ บลิวแปลกดีนะ น่ารักดี ดูท่าทางไม่เรื่องมาก"

ไอ่สรัด!

แระมึงรู้ได้ไงว่ากุไม่เรื่องมาก

หากเวลาจะคบใครซักคน กุเรื่องมาก

กุขี้หึง กุอ้อนตีน กุ กุ กุ ...

ทำไมคิดงี๊วะ คิดว่าคนที่ห้าวเป้ง หรือห่ามๆ

มันต้องเป็นคนไม่เรื่องมากหรอกเหรอ?

กุเป็นคนเจ้าอารมณ์ กุใจร้อน กุด่าเก่ง ปากม๋า กุโดดเดี่ยว กุเหงา

โว้ย แม่ง น่าเบื่อโว้ย

กุอยากจะไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ไม่แคร์ใคร ไม่เข้าใจเหี้ยไรเลย

แต่นั่นหมายถึงว่า กุต้องทิ้งความร่าเริง ของกุออกไป

กุจึงยังตัดออกไปไม่ได้

แต่กุก็คงทำตัว sensitive ตลอดเวลาไม่ได้เหมือนกัน

มันดูกระแดะ และอ่อนแอ ขาดความมั่นใจ แหวะ ถุย!

ความกล้าของกุก็จะหายไป กุจึงตัดออกไปไม่ได้

เหมือนดอกกุหลาบ ... กุชอบดอกกุหลาบมีหนาม

ถ้าใครให้ดอกกุหลาบไร้หนามกับกุ กุไม่ชอบ

มันเปรียบเหมือนกับตัวคน

ดอกกุหลาบสวยก็จริง แต่เข้าถึงยาก

แต่ถ้ามันโดนเลาะหนามทิ้ง มันก็เหมือนดอกไม้แห้งๆ ดอกนึง

ไม่มีอะไรที่ดึงดูดใจ ไม่มีอุปสรรคไว้กั้น

ใครอยากจะเด็ดก็เด็ดได้ ง่ายๆ และได้ใจความ

กุเป็นคนชอบคนง่าย ปลื้มคนง่าย

ถามว่า กุรักไม๊?

กุไม่รัก!!!!!

รักกับชอบ ต่างกัน

พี่คนนี้แม่งกวนตีนดีว่ะ กุชอบ เห้ยไอ่ห่านั่นแม่งพูดได้ดีจริงๆ ปลื้มฟ่ะ

พี่คนนั้นร้องเพลงเพราะม๊ากกก ฮู๊ยยยย ชอบๆๆๆๆ

แต่กุรักคนยากโว้ย!

ถามว่าใครซักคนมาให้รัก กุรักไม๊ กุไม่รักว่ะ

จู่ๆ ไม่รู้จักกัน จะให้กุรัก มันเป็นเรื่องยาก

คนที่กุจะรักคือคนที่ต้องรู้จักกัน เรียนรู้นิสัยกัน

... กุรักนะ ...

ถ้ารักในฐานะอย่างอื่น ก็มี กุรักพี่ กุรักน้อง กุรักเด็กๆ กุรักพ่อแม่ ฯลฯ

รักต่างฐานะ

กุชอบที่ใครจะมองกุในด้านลบก่อนด้านบวก

บางครั้งการที่มองกุในด้านลบ หากกุทำตัวประเสริฐขึ้นมา

คนๆนั้นอาจจะคิดว่า เออว่ะ มันก็มีเรื่องดีนี่หว่า

ต่างกัน

การที่มีคนมองกุในแง่บวกก่อน ถ้ากุทำตัวจ้าดง่าวขึ้นมา

อ่าว ... อิห่า กุนึกว่ามึงเป็นคนดี

ฉะนั้น ... โปรดมองกุในแง่ลบก่อน

ถ้ากุเหี้ยตลอดไป มันก็ไม่แปลก เพราะมองในด้านลบอยู่แล้ว

กุงงแม่ง เป็นเหี้ยไรวะ ถ้ากุเกรงใจคนอื่น

ทำไมถึงต้องมีคนลามปาม

ไอ่ที่เคยๆบอกว่า กลัวบลิววีน กลัวบลิวรมณ์เสีย แม่งได้ที เหยียบกุเรย

อย่าเชียว อย่าให้กุระเบิดพลัง มึงคงลืมไปแล้วสิว่า

คนอย่างกุ ยอมใครด้วยเหรอ?

แต่ที่กุคอยเกรงใจนั่น เป็นเพราะการอยู่ร่วมกัน

แต่ถามว่า มึงจะแคร์เหี้ยไรนักหนา นั่นสิ

อย่าให้กุต้องมาคิดอะไรแบบนี้เลยว่ะ แม่ง มันไม่สนุกนัก

... กุรักเด็ก ...

รักจริงๆ

ถึงแม้ว่าเด็กนักเรียนที่กุสอนมันจะสันดานม๋า ก้าวร้าวขนาดไหน

เห็นกุแบบนี้เหอะ จริงๆแล้ว กุไม่กล้าตีเด็ก

อะไรก็ไม่รู้ กุตีเด็กไม่ได้ ถ้าตี คือตีเบาๆ จนมันหาว่ากุใจดีเกินไป

ชิบหาย! เด็กสอนกุเลยเหรอ?

โอ๊ย เครียดประสาทแด่ก

ใครๆก็คงไม่คิดว่า คนอย่างกุ หน้าเหี้ยๆอย่างกุ กลัวผี

แต่จงเชื่อเหอะว่า กุกลัวผีขึ้นสมอง อย่างแรง!

หัวเราะเยาะไปเหอะ ช่างมึง!

บางวันก็เศร้าแสนเศร้า บางวันแม่งก็ไม่คิดเหี้ยไร คิดแต่เรื่องเบาๆหัว

...
ช่วงเวลาที่กุรู้สึกเหงา โดดเดี่ยว จับใจมากที่สุด

...
ช่วงเวลาตั้งแต่ 5 โมงเย็น ถึง 3 ทุ่ม

กุไม่รู้ว่ากุเป็นห่าไรเหมือนกัน ในช่วงเวลานี้ กุจะรู้สึก sensitive มากๆ

แระไม่ต้องมีใครเสือกมาบ่นว่า ให้กุเปลี่ยนสีตัวอักษร

ให้เข้มขึ้นมากกว่านี้

ก็นี่มันบล็อกของกุ กุอยากจะทำแบบไหนก็เรื่องของกุ

กุรู้ว่ามันอ่านยาก แต่กุชอบสีชมพู กุจะเอาสีนี้

ถ้ามันมีสีชมพูที่เข้มกว่านี้ แล้วสวยกว่านี้ กุคงเลือกไปแล้ว

แต่มันไม่มีให้เลือก อ่านไม่ออก ก็แดร๊กเม้าส์คลุมไปเซ่

ใครมาสั่งกุเนี่ย ไปตายซะไป๊ !!!

ถ้าคิดว่า จำใจต้องมาอ่านบล็อกกุ เชิญอ่าน title topic ข้างบนที่กุเขียนไว้ด้วย

แล้วจะกระจ่างเอง อย่าเสร่อ

มึงเป็นใครมาสั่งกุ ไอ่สาดดดดดดดดดดดด

แล้ววันนี้ กุเขียนบล็อกในอารมณ์ไหนวะ

อารมณ์จืดๆก็แล้วกันว่ะ เยะเป็ด!

ภาษาเหนือวันละคำวันนี้ คำว่า กาด อ่านว่า กาด แปลว่า ตลาด

แต่งประโยค วันนี่ไปกาดมา ได้พักมานักขนาดเจ้า

แปลอีกทีว่ะ วันนี้ไปตลาดมาได้ผักมาเยอะแยะเลยว่ะ

บ๊าย...บาย

นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น

ป.ล ทำไมเรื่องเหี้ยๆต้องมาลงที่กุตลอดด้วยวะ กุไม่เข้าใจ โว้ย อิช้างเย็ด!

(แระตกลงว่าจะมีใครหน้าไหนเข้าใจกุซักกี่ องศาวะ)