จากวันนั้น ... ถึงวันนี้ Vol.2

โรงเรียนกุมีกิจกรรมเยอะแยะมากมาย

เมื่อก่อนตอนที่เรียนๆอยู่ ถึงเวลามีการจัดกิจกรรม

กุก็อยู่ช่วยงานบ้าง หรือไม่ก็ โดดบ้าง แร้วแต่ความชั่วที่ติดอยู่ในกมลสันดาน

แต่แม่งเห้อะ มาอยู่ที่นี่ กุต้องมีหน้าที่จัดกิจกรรมด้วย คือรับหน้าที่

เป็นผู้จัดกิจกรรมในฐาน 1 ฐานเลย โอววว ววว วว สุดยอด

พูดง่ายๆก็คือ โดนฟาดหัวว่า "อิบลิว มึงต้องไปเป็นเจ้าของฐานนี้นะ

มึงรับผิดชอบคนเดียว!"

... ซะงั้น ...

โรงเรียนนี้แม่ง มีแต่คนใส่หน้ากากเข้าหากัน

(กุก็คิดว่าครูทุกโรงเรียนก็ใส่หน้ากากเข้าหากันอยู่แร้วมั้ง)

ใครทำงานเก่ง ทำงานดี มีความรับผิดชอบ เจ้าระเบียบกับงานเกินเหตุ

แม่งก็จะโดนวิถีประชาเหี้ยๆ จากบรรดาครูเหี้ยๆ เยะเป็ด!

ขนาดครูพี่เลี้ยงกุ เป็นหัวหน้าระดับอนุบาล ยังโดนคนอื่นหมั่นไส้

อิห่า ... แม่ง งานพวกมึงไม่เดิน แร้วเสือกมาหมั่นไส้คนอื่นเค้า กุล่ะอยากถีบยอดหน้า

แต่ทำไงได้ กุมันก็แค่นักศึกษาทดลองสอน จนๆ สวยก็ไม่สวย

ต้องทำท่านางเอก จะไปว่าใครเค้าได้ ได้แต่นิ่งเงียบไม่ไหวติง

ถุย!

อยากจะอ้วกตัวเองว่ะ

ที่โรงเรียนจัดให้ไปเที่ยว Dream World กัน กุไม่เกี่ยวกะเค้าหรอก

เพราะโซนอนุบาลไม่ได้เกี่ยวกับโซนประถมหรือมัธยม

แต่กุก็ขอเค้าไป ใครว่ากุหน้าด้านก็ช่างแม่งเด่ะ แต่ว่า โอกาสที่จะได้ไปกับเด็ก

มันก็ยาก สัดม๋า จริงๆ อยากมีส่วนร่วมในกิจกรรม

แต่สารภาพว่า

จริงๆแล้ว กุอยากไปเที๊ยว ไม่เกี่ยวกะจะรักเด็ก

ถึงขนาดอยากตามอะไรขนาดนั้นร๊อก

สุดท้ายกุก็ได้ไป ไปเล่นห่าไรนักหนา ก็ไม่รู้ จำได้ว่าเคยมาครั้งนึง สมัยกุสาวๆ

เด็กแม่งอยากเล่นเหี้ยไร ก็เล่นมะค่อยได้ เพราะกุได้คุมเด็กประถม

ตัวมันก็เล็กชิบหาย กุแม่งก็อยากจะเล่น กุเรยต้องฝากครูอีกคนนึงไว้

ส่วนตัวกุ ก็ไปแร่ด เล่นกันกะเพื่อน หุๆ เท่ห์จริงๆ ทิ้งเด็กหน้าตาเฉยมากเรยกุ

เหี้ยไม๊?

ไม่หรอก กุไม่เหี้ย กุแค่อยากเล่น ใครว่ากุเหี้ย ขอให้หน้าตาทุเรศ อับปรีย์

ตอนช่วงกิจกรรมเข้าค่ายลูกเสือ-ยุวกาชาด

กุก็ต้องไปช่วยคุมฐานต่างๆ ก็สนุกดี แต่ก็เบื่อเป็นบางครั้ง

ส่วนกลางคืนกุต้องไปแต่งตัวเป็นผี ใส่ชุดยูกาตะ

ใครลาว นึกไม่ออก กุก็มีภาพประกอบให้ดู

ต้องขอโทษด้วย ที่อาจจะมีบางคนที่เสือกหลุดเข้ามาอ่านบล็อกของกุ

แล้วเผลอมาเห็นรูปที่สุดแสนจะทุเรศสายตาใครต่อใครไปหน่อย

แต่กุพยายามทำหน้าตาให้ดี และเอวคอดๆแล้ว

แต่มันไม่ได้จริงๆ พยายามทำเบลอๆไว้ เพื่อไม่ให้เป็นสิ่งที่ทำร้าย

อนาคตของคนอื่นอย่างสุดซึ้งแล้ว

กุล่ะเซ็ง -"-

และต้องขอโทษพวกหัวญี่ปุ่นทั้งหลายด้วยที่อาจจะคิดว่า

กุใส่ชุดยูกาตะมั่วๆ

เพราะกุใส่แบบมั่วๆจริงๆ คิดว่า คงไม่มีใครดูออก

กุเป็นผี นะ คงไม่มีใครมาเสือกจับผิด เห้ยๆ ผีแม่งใส่ชุดผิดว่ะ

ไม่ใช่แบบนี้ซักหน่อย ต้องอย่างนั้นอย่างนี้

ไม่มี๊ ... ไม่จำเป็น ตอนกลางคืนมืดๆ ใครมาติ กุสิ

กุจะตบกะโหลกให้!

แต่กุก็ไม่ได้แต่งหน้าสร้นตรีนไรให้น่ากลัวหรอก

กุก็แต่งหน้า แบบที่กุเคยแต่ง ธรรมดาๆ (แต่ตอนที่ถ่ายรูปยังไม่ได้แต่งหน้า)

รับประกันความหลอน เพราะระหว่างที่กุรอเด็กเดินมา กุไปส่องกระจกแล้ว

น่ากลัวชิบหาย อิห่า เดินทางกลางคืนไม่ต้องกลัวใครดักฉุดเรยกุ

เด็กแม่งก็กลัวบ้าง ไม่กลัวบ้าง

บางคนแม่งกระโดดกอดกุอ่ะ ไอ่เหี้ยยยยยยยยยยย กุก็ตกใจเด่ะ

ร้องซะเสียงหลง

"พี่จอย ช่วยบลิวด๊วยยยยย เด็กมานก๊อดดดด อ๊ากก

พี่จ๊อยยยย ช่วยด๊วยยยย ยยยยยยยย ยยยยยย"

(เริ่มร้องไม่เป็นภาษาคน) เสียงดังมาก

โดนพวกครูเค้าแซวกันใหญ่ว่า

"เห้ย อะไรวะ แต่งตัวเป็นผีหลอกเด็ก ดันโดนเด็กกระโดดกอดเนี่ยนะแก"

อายก็อาย ไม่คิดว่าเด็กมันจะเปลี่ยว ขนาดนี้นี่หว่า

ค
ว

ย

เห้อะ

ภาษาเหนือวันละคำวันนี้คำว่า กะเบ้อ อ่านว่า กะ - เบ้อ แปลว่า ผีเสื้อ

แต่งประโยค วันนี่เฮาปากั๋นไปถ่ายฮูปกะเบ้องามๆกั๋นดีกว่า

แปลอีกทีว่ะ วันนี้เราพากันไปถ่ายรูปผีเสื้อสวยๆกันดีกว่า

บ๊าย...บาย

นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น

ป.ล กุบอกแล้ว อย่ามาเอาเหี้ยไรกะกุมาก ชีวิตวันๆกุก็น่าเบื่อเช่นนี้แหละ

ไอ่สราดดดดดดด