ไปไกล ... ตีน!

เมื่อวันพุธ หลังจากแด่กมู๋ทะกันกับเพื่อนๆ

(มีคนเลี้ยงอิ่มจังตังค์อยู่ครบจริงๆ)

กุก็กลับมาพิมพ์งาน วิชาโท จิตวิทยา พิมพ์ไปพิมพ์มา นั่งเล่นเน็ทไปด้วย

ชิบหาย!

กุนึกขึ้นได้ เวรแล้ว นี่มันดึกแล้วนี่หว่า พรุ่งนี้นัดเพื่อนเช้าสุดตีน ด้วย

ทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดแล้วคิดอีก

ทำไรไม่ได้ สุดท้าย ... แม่ง ก็ต้องนั่งพิมพ์ จนรากแก้วงอกติดเก้าอี้

จนตี 3 กุขึ้นนอนแม่งเป็นไข้ ทั้งไอ ทั้งเจ็บคอ ทั้งหายใจไม่ออก

ทั้งจาม (ขี้มูกไหลเป็นเต้าส่วนแลดูน่ารับประทานจริงๆ)

แต่ขอโทษ กุหยิ่ง! ไม่แด่กยา โฮะๆ คิดว่า พรุ่งนี้กุก็ไปเรียนด๊ายย สบ๊าย!

อิห่า ที่ไหนได้ เช้ามา แรงควายที่เคยมี เสือกหายไป กลายเป็นนางเอก

ไม่สู้คน ไม่มีแรงทำเหี้ยไรเรย ต้องโทรบอกเพื่อน เห้ยกุไปไม่ได้นะมึง

ไข้แด่กค่ะ มึง กุขอโทษ มาเอางานที่กุพิมพ์ให้มึงด้วยแล้วกัน

... จากนั้น ...

กุก็ น็อค!

..........................................

ตอนเย็น

....................................................................

ย่ากุ : บลิว ใครมาหน้าบ้าน ออกไปดูดิ๊

กุ : อ้าว พี่โอ๊ต มาได้ไงเนี่ย มาๆ เข้าบ้านมาก่อน มีไรป่าวน่ะ มาซะเย็นๆค่ำๆ แบบนี้

พี่โอ๊ต : อ่อ บลิว วันนี้พี่มาหาเรานั่นแหละ คือพี่จะมาเสนอ

เกี่ยวกับเรื่อง ที่พี่ทำงานอยู่ บริษัท กิฟฟารีน นั่นแหละ

ค + ว + ย

ค่ะ

กุว่าแล้วไงคะ ว่าต้องมาชวนกุทำงาน นี้

เมื่อก่อน เพื่อนกุก็คนนึงแร้ว แม่งชวนคนนั้นคนนี้ มาบ้านกุ

เพื่อมาพูดเกี่ยวกับ แอมเวย์ กุก็ปฏิเสธไปแล้ว ตั้งหลายครั้ง แม่งก็ตื๊อ

กำลังขี้อยู่อย่างสบายใจ ชิบหาย ... พาใครไม่รู้เข้ามารอกุในบ้าน

อิเหี้ย ... ขี้ไม่สบายเรยมึง! พอรู้ว่ามีคนรอเนี่ย

... ขี้เกรงใจ ...

" มาๆ บลิว พี่จะพูดเกี่ยวกับแผนการทำงานพวกนี้ให้บลิวฟังนะ"

พี่โอ๊ต : บลิวเคยฝันไม๊ อยากมีบ้าน อยากมีรถ อยากไปต่างประเทศ?

กุ : อืมๆ (เข้าข่ายเหมือนแอมเวย์เด๊ะ)

พี่โอ๊ต : อืม ... ทุกคนล้วนแต่มีความฝันนะแต่อยากให้มันเป็นจริงไม๊

กุ : อืม แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอกพี่ (เพราะกุเคยฟังมาแร้วโว้ย!)

พี่โอ๊ต : บลิว มันเป็นไปได้สิ นู๋อย่าคิดว่าเป็นไปไม่ได้

เนี่ยเด๊วพี่พูดให้ฟัง ว่าแผนทั้งหมดเป็นยังไง

แร้วพี่โอ๊ต ก็พูดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หูดับตับไหม้

ส่วนกุก็นั่ง อืมๆ ๆ ๆ ๆ

ไอ่หัวน่ะ ไม่ได้คิดตามที่พี่โอ๊ตมันพูดเกี่ยวกับแผนห่าดอกไรนั่นหรอก

เพราะกุเป็นไข้ ใครแม่งจะไปอยากใช้สมองคิดตามวะ

ถามไรกุก็ อืมๆ ฮื๊ออ ไม่ๆ อ่อๆ ค่ะๆๆ อืมๆๆ แร้วไงต่อ อ่อๆ เออๆ

ใจกุนี่ เมื่อไหร่มึงจะกลับๆๆๆ ทวนอยู่ในใจเป็นร้อยๆรอบ

เพราะกุก็จะตายห่าเอา แร้วเสือกแม่ง แผนเหี้ยนั่น

มันอะไรนักหนา ?

"บลิวคิดดูสิ เงินเราจะได้เป็นกอบเป็นกำ ดูตัวอย่างนะ

อย่างพี่คนนี้" **** แร้วพี่โอ๊ตก็ชี้ให้ดูภาพผู้ชายคนนึงกะลัง

ยืนเก๊กท่า หน้าตากวนสร้นตรีน! ด้านหลังมีรถเก๋งคันงามสีดำ

ด้านหลังรถเก๋งก็มีบ้านหลังใหญ่ๆ หลังนึง ****

"บลิวเห็นพี่คนนี้ไม๊ เค้าเคยเป็นคนขายขนมพวกทองหยิบ

ทองหยอด (ดอกทองไรนั่น ช่างแม่ง กุจำมะได้แระ)

แต่พี่เค้ารู้จักกิฟฟารีน ดูภาพนี้สิ **** พี่โอ๊ตชี้ไปที่รถเก่าๆคันนึง

คาดว่าจะเป็นรถที่ใช้ขายขนม ที่เราเคยเห็นกันบ่อยๆตอนกลางคืน

(ถ้าใครไม่เคยเห็น แสดงว่ามึงบ้านนอก รู้ตัวไว้ด้วยนะ)

มีไอ่หน้าสร้นตรีนคนเดิม ยิ้มอย่างสบายใจ ****

กุไม่เห็นหน้าตาจะทุกข์เหี้ยไรเรย กะการขายขนม

แร้วพี่โอ๊ต แม่งก็พูดๆๆๆๆๆๆ เอ้า มึงพูดเข้าปาย

ตากุก็จะปิดลง ปิดลง ทั้งง่วง ทั้งตัวร้อน

พูดไปพูดมา พี่โอ๊ต มัดมือชกกุ ด้วยการยื่นใบสมัครกิฟฟารีน

ให้กุ กุก็รับมา ด้วยความ งงๆ ง่าวๆ พี่โอ๊ตบอกว่า

"บลิวกรอกซะนะ แร้วเด๊วพี่จะมาเอา"

กุก็บอกพี่โอ๊ตว่า

"โอ้ย...ไม่เอาอ่ะพี่โอ๊ต บลิวยังไม่อยากทำ"

"บลิว มันไม่ใช่การขายสินค้านะ มันคือแค่การแนะนำ

เราไม่ต้องไปเดินขาย เพียงแต่เราใช้ผลิตภัณฑ์

แร้วเด๊ว คนอื่นเค้าเห็นว่า เราใช้ดี เค้าจะถามเราเอง

ไม่ต้องเหนื่อยเรย อีกอย่างนะบลิว ~~~~~~~~~~~~~ ฯลฯ

เราได้เงินเป็นหมื่นๆ แสนๆ !!!

แร้วบลิวดูหน้านี้นะ (พลิกอีกหน้านึง พรึ่บพรั่บๆ)

เนี่ยนะ เรามีแบ่งกันไว้เป็นขั้นๆ สำหรับคนที่ทำยอดได้สูงๆ

เท่าที่กุจำได้ก็จะมีขั้น จูปิเตอร์ เมอร์คิวรี ไรเนี่ยแหละ แร้วก็ ฯลฯ

ดีนะ ไม่มี เซเลอร์มูน ของกุด้วย อิวอก เยะเป็ด!

-----------------------------

กุจำไม่ได้ว่าพี่โอ๊ต สาธยายไปกี่ชั่วโมง

กุจำได้แค่ว่าในหัวกุนึกถึง ที่นอน ๆๆๆๆ ยา ๆๆๆๆๆ หลับ ๆๆๆๆ แค่นี้ ...

เหมือนสวรรค์มาโปรด พ่อกะแม่กุกลับบ้านมาพอดี

พี่โอ๊ต ก็เรยบอกว่า เด๊ววันหลังพี่มาใหม่นะ จะชวนให้พ่อแม่บลิวทำด้วย

กรี๊ดดดดดด ดดดดดดดดด ดดดดดดดดดดดด

นี่ชวนกุยังไม่พอใช่ไม๊? จะเอาพ่อแม่กุไปด้วยเรอะ!

แร้วพี่โอ๊ต ก็กลับไป กุก็เม้าท์ให้พ่อแม่ฟัง เค้าก็บอกว่า

"อืมๆ ฟังไปเหอะ แต่ไม่ต้องทำ มันเชื่อไม่ได้อยู่แล้ว"

เหตุการณ์แบบนี้ ทำให้กุนึกถึง เพื่อนบางคน ที่ชอบชักชวน

ให้กุกะเพื่อนๆ ในกลุ่ม ไปเข้าศาสนา ของเค้าด้วย

กุก็ปฏิเสธบ้าง ไปร่วมกิจกรรมบ้าง

ไม่เกรงใจกุบ้างเล๊ย จนกุต้องไปกะเค้า

เพราะกุเกรงใจที่เค้าชวนกุบ่อยเหลือเกิน

สมควรไม๊?

- -!

กุไม่ได้ลบหลู่ศาสนา หรือ บริษัทของใครนะ

แต่การทำแบบนี้ ชักชวนให้เข้าโน่นเข้านี่ ไม่ว่า

จะเป็นอะไรก็ตามที่มันเป็นเครือข่ายแด่กต่อๆกันแบบเนี๊ยะ

มันทำให้กุเบื่อ ... กุเซ็ง กุเครียด ...

กุไม่ชอบโว้ยยยยยยยยยยยยยย อิเหี้ยยยยยยยยยยย

... ฉะนั้น ...

------------------------------------------------

ไปไกล ... ตีน!

***************************

ภาษาเหนือวันละคำวันนี้คำว่า ง่าว อ่านว่า ง่าว แปลว่า โง่ งี่เง่า stupid

แต่งประโยค ไอ่วอกนี่มันหยังมาง่าวแต้ง่าวว่า สอนอะหยังกะบ่ฮู่เรื่องซักอย่าง

แปลอีกทีว่ะ ไอ่ห่านี่ทำไมมันโง่ชิบหาย สอนเหี้ยไรก็ไม่รู้เรื่องซักอย่าง

บ๊าย...บาย

นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น

ป.ล ใบสมัครที่พี่โอ๊ตให้ไว้ กุก็ไม่ได้กรอกสัดม๋าไรเรยซักอย่าง ปล่อยแม่ง!

โอ้ว...พี่โอ๊ตโทรมาพอดี จะให้กุไปนั่งฟังการบรรยายที่ไหนมะรุ้ววว

เกี่ยวกับสรรพคุณของกิฟฟารีน อิสันขวาน! กุไม่ไปว้อย

กุก็อ้างนู่นอ้างนี่ หุ้ย ... เบื่อสาดดดดดด