กุไปอยู่บางกอกมา เนื่องจากอยากผอม
และคิดว่าไปบางกอกกุคงผอม บอกแม่ไว้ว่า
อย่าส่งเงินมาให้ใช้โดยไม่จำเป็น เพราะไม่เช่นนั้น
เงินที่แม่ส่งมา จะโดนแปลงเป็นอาหารในหลาย ๆ มื้อของกุทันที
กุตั้งปฏิญาณตนไว้ว่า กุจะไม่แดกเหี้ยไรสุ่มสี่สุ่มห้า
กุจะได้ผอม ๆ จริงอยู่ บางกอกของแดกแม่งเยอะ
แต่ถ้าอยู่แบบไม่มีเงิน กุคงผอมได้บ้าง
กุเลยไปอยู่หอพักของอิโบน้องสาวกุ ซึ่งชั้นล่างของหอพักอิโบ
เสือกมีร้านขายข้าว ขายขนม ฯลฯ อยู่
อิโบเคยเตือนกุแล้ว
อิโบ : เห้ย พี่จะอดได้เหรอ ? เป๊บซี่บางกอกน่ะ ขายถูกนะเฟ้ย
กุ : โอ๊ย เหอะน่า กุอดได้แร้วกัน งิงิ
กุนึกกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ เพราะคิดว่ากุทำได้แน่ ๆ
อิสัดเอ๊ย จนแล้วจนรอด กุก็ยังทำไม่ได้ซ้ากที
ตื่นนอนแบบงัวเงีย ๆ ขึ้นมาก็คิดสรรหาของจะแดกซะแล้ว
แบบนี้ กี่ชาติ ๆ กุก็คงไม่ผอมหรอก เฮ้อ
ให้กุหยุดคิดเรื่องลดความอ้วนห่านี่ยังจะง่ายกว่าให้กุลดการแดกซะอีก
กรี๊ด ๆ ๆ ๆ
จริง ๆ แล้วกุก็ไม่ได้คิดอยากจะมาเล้ย อิบางกอกอะไรนี่
เพราะกุอยู่บ้านเล่นเน็ตแร่ดออนไลน์ดีกว่า
แต่คิด ๆ ว่า เออ เปลี่ยนบรรยากาศที่น่าเบื่อๆ เข้าบางกอกดีกว่า
เผื่อจะมีอะไรแปลก ๆ ใหม่ ๆ บ้าง อยู่บางกอกแม่งก็เหงา ๆ
ดูหนังก็แล้ว หาไรแดกก็แล้ว โคตรอึดอัดเรยแม่ง
ในห้องอิโบอากาศแม่งไม่ค่อยถ่ายเทเท่าที่ควร
อากาศบางกอกก็รู้ ๆ กันอยู่ร้อนก็ร้อน แถมในห้องยังไม่ถ่ายเทอีก
กุก็เหมือนเป็นอึ่งอ่างที่อยู่ในไมโครเวฟ
แสดดดดดดดดด
บางครั้งฝนตก ฮิฮิ้ววววว
กรี๊ดกร๊าด ๆ เรื่องฝนตกได้ซักพัก คิดว่า
อุ๊ย เด๊วอากาศต้องเย็นสบายแน่ๆสิกุ ผิดถนัด สัดหมา !
มันไม่ใช่เรยค่า กุกรี๊ดกร๊าดแทบตาย สุดท้ายแม่งในห้องน้องกุก็ร้อนเหมือนเดิม
เป็นอึ่งโดนเวฟเหมือนเดิมเรย ฮือ ๆ อนาถสุด ๆ
ใครไม่เป็นอึ่ง ไม่รู้ร้อก ฮือ ๆ เหี้ยมาก ๆ
กุนึกแล้ว แม่งอยู่ไปนาน ๆ ต้องเหงา คิดถึงการแร่ดออนไลน์ยิ่งนัก
ชีวิตกุดำเนินต่อไปแบบเบื่อ ๆ ไร้รสชาติอย่างนี้เรื่อย ๆ
แต่แล้วมันเสือกมีเหตุการณ์ตื่นเต้นเกิดขึ้นนี่เสะ
กลางดึกของค่ำคืนหนึ่ง ณ บางกอก ห้องน้องกุ
ตอนแรกกุก็นั่งดู ทีวี กะน้องกุอยู่ดี ๆ
จู่ ๆ ก็มีคนโทรเข้ามือถือกุ จะเรียกว่าโทรแม่งก็คงไม่ถูก
เรียกว่า ตื๊ด ๆ หรือ ยิงมา คงจะถูกกว่า
กุก็เอ๊ะ คิดในใจ ใครแม่งตื๊ดมาหากุวะ
มันคงคิดว่ากุมีเงินโทรหาเยอะแยะเหรอวะ
แต่ด้วยความที่เห็นว่าเป็นเบอร์แปลก ๆ ไม่คุ้น
และไม่โทรมาอีกทีแระโดยส่วนตัวกุเป็นพวกสอดรู้สอดเห็น
แระชอบเสือก มึงไม่โทรมาเออ ... กุโทรหามึงเองก็ได้วะ อิหอก !
ว่าแล้วจึงหยิบมือถือขึ้นมาโทรไปอิเบอร์เหี้ยนั่นทันที
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดดดด ดดดดดดดดด
อินั่น : ฮัลโหล
กุ :ฮัลโหล ใครอ้ะ โทรมาหาเบอร์นี้ทำไม
กุ :ฮัลโหล ใครอ้ะ โทรมาหาเบอร์นี้ทำไม
อินั่น : แล้วเบอร์นี้เบอร์ใคร แล้วใครโทรมา
กุ : อ้าว ก็คุณโทรมาหาชั้นไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้น่ะ
อินั่น : เออใช่ แล้วเธอเป็นใคร ชื่ออะไร
กุ : เอ้า แล้วใครล่ะ ใครโทรมาเล้า ( เริ่มเสียงไม่เหมือนคนแระ )
อินั่น : เธอรู้จักพี่โกวิท แมะ
กุ : ใครเหรอคะ ไม่รู้จักค่ะ
( ในใจเริ่มคิด อิเพื่อนตัวไหนแม่งอำกุป่าววะ เริ่มจะด่าแระ )
อินั่น : ก็พี่โกวิทไง ที่เป็นตำรวจน่ะ รู้จักมั้ย
กุ : ไม่รู้จักค่ะ แล้วคุณเป็นใคร
( กุกะตำรวจไม่ถูกชะตากัน แร้วจะรู้จักทำหอกไร )
อินั่น : อย่ารู้เลย เอาเป็นว่า ไม่รู้จักเหรอ พี่โกวิทน่ะ
ถ้าไม่รู้จัก เค้าจะมีเบอร์ของเธอในเครื่องได้ไง
กุ : เอ๊า ก็จะไปรู้ได้ไงอ้ะ แล้วเค้าเมมเบอร์ไว้รึป่าวล่ะ
ลองบอกชื่อมาซิ ว่าเค้าเมมว่าไง จะได้บอกว่าใช่หรือไม่ใช่
อินั่น : อืม ... เมมไว้ แต่ถ้าบอกเธอไป เธอก็รู้สิ
ดูมัน อิห่านี่ กวนตีนกุกลางดึกแบบนี้ ได้ไง
ไม่รู้จักกุซะแล้ว อินี่ แล้วแม่งก็ดูท่าทางว่า
กุไปแย่งผัวมัน หรือไงนี่แหละ ชิบหาย ! อิวอก
ตั้งแต่กุเกิดมานี่ยังไม่เคยแย่งผัวใครเลยนะนี่
แม้แต่จะคิดก็ไม่มี ต๊าย ... โกวิท โกห่า ไร ก็ไม่รู้จักทั้งนั้นแหละกุอ้ะ
เวรแท้ ๆ รู้สึกว่า กุจะเถียงๆกะอินี่ แนว ๆ อย่างนี้ นานมาก ๆ
จนสุดท้ายกุก็เริ่ม ๆ จะเซ็งๆแระ จะด่า หรือไม่ด่าดี
แต่ถ้าด่าก็ไม่ได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไรสิแล้วมันก็บอกว่า
อินั่น : เอาเป็นว่า ถ้าเบอร์นี้ โทรหา เธอก็ไม่ต้องรับนะ ... ผลัวะ !
( เสียงทอสับวางไป เต็มกกหูกุ )
อิเหี้ยยยยยยยยย พ่องตายยย อิเยะเป็ดดดดดดดดด
กุเสือกมาด่ามันตอนวางสายไปแล้ว น้องกุหันมาถามว่า
" ด่ากะใครวะ แม่งเสียงดังชิบหาย เกรงใจชาวบ้านเค้าบ้างเด้ะ "
กุก็เลือดขึ้นหน้า อินี่แม่งใครวะหาว่ากุแย่งผัวมัน
โกวิท บ้าบออะไรนี่ ตำรวจด้วย แค่ ควย อันเดียว
กุจะต้องไปแย่งใครวะ วีนแตกมากกุกุทนไม่ไหว
โทรไปเล่าให้ไอ่บิวฟัง แระกุก็บอกไอ่บิวว่า
" เห้ย มึง กุไม่ไหวแระ เด๊วกุโทรไปด่าแม่งก่อนสัดนี่ "
กุไม่ยอมอ้ะ ไม่เคลียร์ ไม่รู้เรื่อง แร้วแม่งด่ากุ
( แระตอนนั้นเสือกไม่คิดถึงเงินในมือถือว่าจะหมด )
พอกุโทรไป เชี่ยนั่นวางสาย ไม่ยอมรับสายที่กุโทรไป
ซักพัก มีคนโทรเข้ามาเป็นผู้ชายโทรมาบอกว่า
เมื่อกี้โทรมาเบอร์นี้เหรอคับ กุก็บอกว่า ใช่แล้วเมื่อกี้
ใครมันโทรมาบ่น มาด่าก็ไม่รู้ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย
มันบอกว่า " อ้อ แฟนผมเองคับ เค้าด่าน้องเหรอ เค้าว่าอะไรน้อง
ผมขอโทษด้วยนะคับ " กุก็ถามว่า " แล้วพี่เป็นใครน่ะ
( เริ่มวีนแตกสุด ๆ ) แล้วให้แฟนโทรมาด่าทำไมเนี่ย บลิวไปแย่งผัวเค้าตอนไหนวะ "
ขวดตำรวย : เอ่อ ... น้องชื่อ อึ่ง รึป่าว
กุ : เห้ย จะบ้าเหรอ ชื่อบลิว อึ่งไหน
ขวดตำรวย : เอ้อ ... น้องรู้จัก น้องนุ่นรึป่าวครับ
พอดีว่าพี่เปลี่ยนทอสับกะน้องนุ่นมาใช้น่ะ
กุ : อ๋ออออ อินุ่นน่ะเหรอ อินุ่นที่อยู่ เพชรบูรณ์ใช่แมะ
เออ รู้จัก เพื่อนบลิวเอง กุมานึกขึ้นได้ว่า
กุบังคับให้เพื่อน ๆ เรียกกุว่า " อึ่งน้อย " เพราะคิดว่าน่ารัก ซะเต็มประดา
อินุ่นเรย เชิดชูเกียรติ ให้กุ โดยการเมมชื่อกุในทอสับมันว่า " อึ่ง "
กุเรยอธิบายมันไปว่ากุชื่อบลิว แต่บังคับให้อินุ่นเรียกว่า อึ่งน้อย
แระกุก็รู้ว่าอินุ่นกะอิพี่คนนี้เปลี่ยนทอสับกันใช้
พี่คนนี้เป็นน้ามัน น้าแบบลูกพี่ลูกน้องกันยังไม่แก่เท่าไหร่
เพราะกุเริ่มนึกออกราง ๆ แล้วว่ากุเคยเจอหน้าเค้า
ตอนเค้ามารับกุกะเพื่อน ๆ ไปบ้านอินุ่น
ตอนพวกกุไปแร่ดที่เพชรบูรณ์กัน
ถามไปถามมา กุซึ่งไม่ไหวแล้ว ก็ด่ากราด ไปซะ
กุ : แล้วอะไรน่ะ แฟนพี่อะไรวะ ทำไมต้องมาด่า
ว่าบลิวไปแย่งผัวเค้าด้วย พูดก็ไม่ดี งงไปหมด
ขวดตำรวย : เค้าด่าน้องเหรอคับ พี่ขอโทษแทนเค้าด้วยนะคับ
กุ : ไม่สนโว้ย ! จะโทรไปด่าอินุ่น แม่งเอ๊ย อะไรวะ
จะด่าอินุ่นนนนน !!!!!!
ขวดตำรวย : น้องจะโทรไปด่านุ่นเค้าทำไมอ้ะ
ก็พี่ผิดเองอ้ะ แฟนพี่มันก็ไม่ยอมถามพี่ก่อน
จู่ ๆ มันก็มาด่าพี่เหมือนกัน
กุ : ไม่รู้ ไม่สนใจ จะด่าอินุ่นว้อย
พอวางจากไอ่ควายพวกนี้เสร็จ กุจึงโทรไปวีนแตกกะอินุ่น
โอ้ อนิจจา ... น่าสงสารอินุ่นมาก ๆ ที่เสือกมารับเคราะห์กรรม
โดยที่แม่งไม่รู้เหี้ยไรเรย กุก็เล่า ๆ ให้มันฟังกุไม่ยอม
ยังไง ๆ กุก็ไม่ยอม กุบอกอินุ่นว่า ถึงแม้มันจะไม่ได้ด่ากุ
ด้วยถ้อยคำหยาบคายแต่กุถือว่ามันด่ากุ
เพราะว่า มันพูดเชิงว่ากุอ้ะ ไปแย่งผัวมัน อิดอก ผัวมึงหล่อตายเรย ครวย
พอฟ้องอินุ่นเสร็จอิดอกนั่นก็โทรมาหากุ
ถามกุประมาณว่า
อินั่น : นี่เธอ เมื่อกี้เธอบอกแฟนชั้นเหรอว่าชั้นด่าเธอ
ชั้นด่าเธอตอนไหน ฮะ !
( น้ำเสียงตอแหลมาก ๆ อ่านแล้วลองทำเสียงตามดู )
กุ : เอ๊า ก็ด่าซี่ ทำไมจะไม่ด่า
อินั่น : เหรออออ อออ ออ
( ลากเสียงยาน ๆ เหมือนนมยาน ๆ ของมัน กุคิดว่านมมันคงยาน )
เค้าเรียกว่าด่าเหรอ ชั้นไปด่าเธอตอนไหน
กุ : โอ๊ยยยย ชิบหาย ก็มึง ! อ้ะ ด่ากุ ! อิแร่ด
เมื่อกี๊ มึงบอกว่ากุไปแย่งผัวมึง พอใจมั้ย ควยเอ๊ย
อินั่น : อะไรกันเนี่ย นี่เธอหยาบคายมากเลยนะ
ชั้นจะถามน้องนุ่นว่าทำไมมีเพื่อนแบบนี้
กุ : เออ อิเหี้ย มึงไปถามเลยนะอินุ่นน่ะ
มันน่ะรู้สันดานกุดี หนอย ... ตอแหลนะมึงมาด่ากุแล้วทำเป็นรับไม่ได้
โดนกุด่าหน่อยเดียว
อินั่น : ( ลากเสียงยาน ๆ เหมือนนมของมันอีกแล้ว ) เหรออออ
นี่น้องนุ่นมีเพื่อนแบบนี้เหรอเนี่ย
กุ : ( เริ่มรมณ์เสียยิ่งกว่าเดิมแระ ) โว้ยยย อิห่า กุคุยไม่รู้เรื่องแล้วโว้ย
มึงจะกระแดะจีบปากจีบคอไปถึงไหนวะ
เด๊วกุจะไปตบมึ้ง
อินั่น : เหรอ มาตบเลยเหรอ มาสิ ๆ
กุ : เออโว้ย มึงรอกุอยู่นั่นแหละ กุจะไปตบมึง
สันดาน อิแร่ด ตอแหล ควยเอ๊ย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
หลังจากนั้นก็ด่าอีกหลาย ๆ อย่าง เหอะ ๆ อารมณ์แบบว่า
ถ้าอยู่ตรงนั้น อินี่โดนตีนกุไปจริง ๆ แล้ว
เอาช้างมาฉุดก็ไม่อยู่ จนอิโบน้องกุมันต้องเตือนว่า
" เฮ้ย อะไรกันวะ ใจเย็น ๆ นี่มันหอพักนะเว้ย "
กุสั่นเป็นเจ้าเข้าเรย ใครมาขอหวยกุตอนนี้ คงได้เลขเด็ดไปแน่ ๆ
แต่ตอนนั้น กุอยากเข้าไปตบมันมาก ๆ กุหมั่นไส้มันสุด ๆ
กุว่ากุก็เข้าใจอารมณ์คนหึงนะ แต่กวนตีนกุนี่ รับไม่ได้จริง ๆ
กุว่ากุอาจจะเห็นใจถ้ามันมาขอโทษกุ แต่นี่ไม่ได้ขอโทษ
แร้วเสือกกวนตีนแบบนี้อีก โอ๊ย ... ยิ่งพิมพ์ก็ยิ่งอยากจะตบแม่ง
กุทนไม่ไหวโทรไปด่ามันอีก ตอนแรกมันกดวางสายกุ
ซักพักไอ่เหี้ยขวดตำรวยนั่นก็โทรมา
กุ : เฮ้ย นี่แม่งอะไรกันน่ะ ตกลงจะไม่จบใช่แมะ
กุจะได้ไม่จบด้วย
ขวดตำรวย : เอ่อ ... น้องครับ เมื่อกี๊พี่ต้องขอโทษแทนแฟนพี่ด้วยนะครับ
กุ : โว้ย มันอะไรนักหนาวะพี่ นี่บลิวอยู่ของบลิวดี ๆ นะ
ทำไมต้องโทรห่าไรอย่างนี้ด้วยวะ แม่ง
เริ่มรมณ์ไม่ดีแล้วนะโว้ย
ขวดตำรวย : อ่อ ครับ ๆ
กุ : ฉอดดดดด แว้ด ๆ ว้าก ๆ ๆ ๆ ๆ ฯลฯ ( สารพัดคำด่าแบบเหี้ย ๆ ควาย ๆ )
ซักพักกุได้ยินเสียงอินั่นพูดแทรกมาว่า
อินั่น : โทรไปหามันทำไมอีก
ขวดตำรวย : เธอยังมาพูดแบบนี้อีก จริง ๆ แล้วเธอต้องขอโทษเค้านะ
( พูดน้ำเสียงกระแทก ๆ )
อินั่น : ขอโทษมันทำไม คุยไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุย
... จากนั้น ...
ตุ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงวางสายทอสับไป แม่ง เซ็งจริงๆเรยกุ
อยากเจอหน้าจริง ... จริ๊ง อิพวกอย่างเนียะ
ว่าถ้าเจอแม่งแร้ว กุเอาเรื่องเข้าจริง ๆ กุอยากรู้นักว่า
แม่งจะเจ๋งอย่างปากมั้ย กุเป็นคนไม่หาเรื่องใคร
แระเป็นคนขี้สงสารชอบเห็นใจคนอื่น
แต่กุก็รังเกียจและทนไม่ไหวถ้ามีคนมาหาเรื่องกุเหมือนกัน
กับอินี่ กุเริ่มไม่ไหวแระแม่พระในตัวกุเริ่มเป็นนางมารแระ
อย่าเรยเชียว กุอุตส่าห์แต๊บความเป็นมารเอาไว้
อย่าให้กุแสดงออกเชียว เยะเป็ด !
แร้วเรื่องนี้ก็กลายเป็นเรื่องอีกเรื่องนึง
ที่ทำให้กุเม้าท์กับเพื่อน ๆ ไปอีกหลายวัน
ถ้าเปรียบเทียบกับสัตว์เวลาออกล่าเหยื่อก็คงประมาณว่า
ออกไปหากินแล้วอิ่มไปหลายวัน
( มันเกี่ยวมั้ยวะ มั่วสัด ๆ เรยกุนี่ งิงิ )
เรื่องนี้มันคงสอนให้รู้ว่า
" ความเห็นใจ หรือการเอาใจเขาใส่ใจเรามากเกินไป
บางทีแม่งก็ทำให้กุแต๊บหลุดอยากตบคนได้ "
หมดความสงสารจริง ๆ อิเวรนี่
ภาษาเหนือวันละคำวันนี้ คำว่า สะเบิ้งสะเจิ้ง อ่านว่า สะ - เบิ้ง - สะ - เจิ้ง
แปลว่า อาการของคนที่หลุดโลก บ้า ๆ บอ ๆ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
แต่งประโยค คนตี้อกหักแล่วฮับความเป๋นจริงบ่ได้ บางทีกะย่ะก๋ายเป๋นคน
สะเบิ้งสะเจิ้งได้ เอ็นดูง่าว
แปลอีกทีว่ะ คนที่อกหักแล้วรับความเป็นจริงไม่ได้ บางทีก็จะกลายเป็นคน
หลุดโลก ๆ จิต ๆ บ้า ๆ บอ ๆ ไปได้ น่าสงสารมั่ก ๆ
บ๊าย...บาย
นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น
ป.ล. แล้วบล็อกกุก็คืนชีพอีกครั้งหลังจากที่หายไปนาน
จนคนบางคนคิดว่ากุตายห่าไปแล้ว
กว่าจะบิ๊วด์อารมณ์อัพบล็อกได้ นานสัด ๆ นานเหมือนกุเบ่งขี้เรย งิงิ
แต่กุก็กลับมาแว้ววว... และกุยังไม่ผอม T_T ...
