วันอังคารที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2550

... จบ ... แต่ไม่เห่

กุตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ... นอนคิดอะไรเพลิน ๆ
ไม่ต้องรีบต้องร้อน ไม่ทะเลาะกับนาฬิกาปลุก อีกต่อไป
จะนอนกลิ้งซักสามสี่ตลบหรือจะตีลังกาม้วนหน้าม้วนหลังบนที่นอนก็ยังได้
เหตุผลน่ะเหรอ เก๊าะกุเรียนจบแร้วน่ะเซ่
โฮะ ๆ ๆ ๆ กรี๊ด ๆ ๆ ในที่สุดกุก็เรียนจบ โดยไม่ได้จบเห่กลางคัน
แม่บอกว่าหมอดูทักว่ากุจะเรียนไม่จบ กุก็กล้ำกลืนอย่างแฮง
เพราะเชื่อคำทำนายหัวควย ๆ ไม่เป็นเรื่องเป็นราวมาโดยตลอด
จิตใจก็ย่ำแย่ เพราะเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว ครอบครัวกุก็คิดมากเป็นทุนเดิม
ยิ่งเจอคนทักแบบนี้ กุก็เครียด พ่อแม่ก็เครียด แต่กุก็คิดว่า
เฮ้ย ทำไมกุจะไม่จบวะ ในเมื่อกุก็เรียนๆของกุอยู่แบบเนี้ยะ
ไม่ได้ไปตอแหลที่ไหน เอ่อ ... แต่ก็อาจจะมีตอแหลบ้าง คริคริ
แต่ก็ไม่ได้เกเรเรื่องเรียน
แม้เกรดจะออกมาได้อุบาทว์ ทุเรศไปบ้าง แต่ก็ไม่เชิงว่าน่าเกลียด
( พูดปลอบใจตัวเองไปงั้นว่าเกรดไม่น่าเกลียด จริง ๆ แล้วห่วยชิบหาย )
กุดั้นด้นและแข่งขันกับสิ่งที่ตัวเองคิดมาก
ใจนึงก็เรียน อีกใจก็คิด กุจะจบมั้ย ๆ ๆ ๆ ๆ อยู่อย่างนี้ตลอด
มันคอยมากวนใจ กวนตีน กุอยู่ทุกครั้ง ทำให้กุนอนไม่หลับ
แทบเอาตีนก่ายหน้าผาก
นี่คือความเหี้ยของคนที่คิดมาก มักจะเป็นแบบนี้
กุคิดว่าคงเข้าข่ายเป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง วิตกจริต กังวล ประมาณนั้น
บางครั้งจะออกบ้านไปไหนกลางคืน พ่อกุชอบพูดว่า
" ระวังนะ ที่หมอดูทายว่าเรียนไม่จบ อาจจะเกิดอุบัติเหตุก็ได้ ระวังด้วยล่ะ รถรา "
โอ๊ย ... เครียดกันต่าง ๆ นานา แต่ก็ไม่ได้ถึงกะเครียดแบบออกหน้าออกตามาก
คือ พ่อแม่กุคงแอบเครียดในใจ ประมาณหวังอยากให้กุจบ
อยากเห็นลูกประสบความสำเร็จ เค้าคงลุ้นกุอยู่ในใจล่ะมั้ง
แต่กุก็นะ ... อดทน บางทีงานที่โง่ ๆ ควาย ๆ กุก็โวยวายไว้ก่อน
แล้วก็มาถามเพื่อน แก้ไขปัญหา เฉพาะหน้าไป
แต่เทอมนี้กุหวังชิบหาย เพราะกุทำงานส่งตลอด ไม่ค่อยจะหมก
( ทุกทีกุก็หมกเป็นเรื่องปกติและสม่ำเสมอ งิงิ )
จารย์สั่งปุ๊บ รีบทำส่งปั๊บ แต่ผลที่ได้ออกมาก็ไม่เป็นดังหวัง
งี้แหละ เวลาหวังเหี้ยไร ก็จะไม่ค่อยเป็นตามที่คาดหวัง
อย่างเวลากุเรียนเหมือนกัน ถ้ากุไม่หวังนะ จะได้ผลลัพธ์ที่แม่งคาดไม่ถึง
จะคิดกับตัวเอง " อ่าวเฮ้ย นี่กุได้เกรด 4 คณิตศาสตร์ได้ไงวะเนี่ย กรี๊ด "
ซึ่งไม่คาดฝันว่าจะมีวันนั้น สุดยอด !!!!
แต่ถ้าหวังว่า เอออยากได้เกรด A วิชานั้นวิชานี้ แล้วก็ทำเต็มที่
แต่ก็เสือกไม่ได้ นี่แหละทำให้กุรู้สึกไม่อยากตั้งใจเรียน
ถึงแม้ใคร ๆ อาจจะเห็นกุเล่นเน็ต แร่ดออนไลน์อยู่ตลอดเวลา
แต่แหม ... ใครเล่าจะรู้ ว่ากุก็ซุ่มเรียนอยู่ไม่น้อย
ไอ่ซุ่มเรียนเหี้ยไรนี่ มันไม่ส่งผลให้กุดีใจเลยว่ะ
ทำให้กุยิ่งบอบช้ำ เจ็บปวดใจ รวดร้าวทรวงใน ได้กุแล้วก็ทิ้ง
( อ๊ะ ไม่ใช่แระ )
กุหวังมาก ๆ ว่าเทอมนี้กุจะต้องได้ A 2 - 3 ตัว เพราะคะแนนเก็บกุดี
ตอนสอบกุก็ว่ากุทำได้ แม่งเอ๊ย ผลออกมา เสือกได้แค่ B+ ไม่ก็ B
ส่วนเพื่อน ๆ ที่หมกงานนั่นเหรอคะ แม่งเสือกได้ A กุไม่เข้าใจเล้ย
หน้าอย่างกุ จะไม่มีปัญญาจะได้ A เยอะๆกะเค้าบ้างรึไงวะ สรัด เยะเป็ด !
หน้าเหี้ย ๆ ถ้าได้เกรด A เยอะๆ อาจจะเสริมบารมีทำให้หน้าตาดูดีขึ้น
กุคิดงั้นนะ เผื่อว่ากุจะได้ดูเป็นคนมีแววตาฉลาด ๆ กะคนอื่นเค้าบ้าง
ฝันเฟื่องอีกสิกุ ใช่ กุฝัน เพราะตอนนี้ก็กลับไปแก้ไข อะไรไม่ได้
ช่างหัวกุแม่งเหอะวะ เสือกทำตัวเองนี่ แต่แอบเจ็บใจลึก ๆ
กุอุตส่าห์เปลี่ยนแปลงตัวเอง จากส้นตีน เป็นหน้ามือ ทำไมต้องเป็นงี้ทุกที
สงสัยคนหน้าเหี้ยแบบกุ คงไม่เหมาะกับเกรดดี ๆ ล่ะมั้ง ถ้าได้เกรด ห่วย ๆ ถึงจะเหมาะ
ฮือ ๆ โลกบ่ยุติธรรม ทักษิณไม่ลาออก หัวหน้าพรรคฝ่ายค้านหล่อ
( อ๊ะ มีแววเข้าคุกก่อนรับใบทรานสคริป ตงิด ๆ )
กุไปตัดชุดครุยมาแระ ในวงเงิน 650 บาท แม่งแพงว่ะ
ตอนแรกพวกกุจะไม่ตัดกัน แต่มันต้องถ่ายรูปกันทั้งคณะ
จะไปเช่าแม่งก็หลายตังค์
เลยตัดสินใจตัดกันเกือบทั้งห้อง แล้วไงล่ะ สถาบันที่จบมาจะเปลี่ยนคำนำหน้า
ให้มีคำว่า มหาวิทยาลัย นำหน้า พอตัดชุดมา
พวกกุจึงหวั่น ๆ ว่า แม่งจะเปลี่ยนชุดครุยกุเปล่าวะ
ถ้าเปลี่ยนนะ พวกกุต้องตัดกันใหม่อีกแน่ ๆ เว้ย คิดแล้วเซ็งว่ะแม่ง
อาจารย์ก็บอกพวกกุว่า
" คงไม่เปลี่ยนหรอก เพราะกว่าจะเปลี่ยนได้มันนาน
ไม่ได้เปลี่ยนแปลงได้รวดเร็ว ครูว่าไม่น่าเปลี่ยนนะ
ครูคิดว่าอย่างนั้น เพราะครูถามพวก
กองกิจการนักศึกษาแล้ว เค้าว่ามาว่ามันไม่ได้เปลี่ยนกันง่าย ๆ
คงเปลี่ยนแค่เข็มแหละ "
เออ กุก็จะคอยดู ถ้าเปลี่ยนนะ กุว่าต้องมีคนด่าเยอะเลย
เพราะตัดกันเกือบทั้งคณะ เสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย
น่าเบื่อสุด ๆ
พอได้ชุดครุยกลับมาแขวนไว้ที่บ้าน รอวันถ่ายรูป
ก่อนไปเรียน กุเห็นแม่เขียนข้อความฝากไว้ตรงหน้าคอม
เพราะแม่รู้ว่ากุต้องเปิดคอมฟังเพลงก่อนไปเรียนอยู่แล้ว
" บลิวลูกรักของพ่อและแม่ พ่อและแม่ ได้เห็นชุดครุยของลูกแล้ว
รู้สึกดีใจและปลื้มใจกับลูกเป็นอย่างยิ่ง เพราะคิดว่าลูกต้องเรียนจบแน่ ๆ
รักลูกนะ พ่อ + แม่ "
โอ้ว ... มันเป็นลายมือแม่กุ โดยพ่อเป็นคนคิดบอกให้แม่เขียน

-"-

( แม่มาบอกกุทีหลัง )

อ่านแล้วก็รู้สึกขนลุกซู่ ไม่ได้สยิวกิ้ว เพราะโดนน้ำแข็งลูบหลังแต่อย่างใด
แต่ขนลุกที่พ่อแม่ชื่นใจที่กุเรียนจบ
เห็นแมะ กุก็แอบเป็นคนดีบ้างแหละว้า ทำให้พ่อแม่มีความสุข
กุก็มีความสุขไปด้วย วะฮะ ๆ
จากเกรดดี ๆ ตอนปี 1 ได้ 3 กว่า ๆ พอเรียนเยอะเข้า เกรดก็มาทบ ๆ กัน
ในแต่ละเทอม ทำให้เกรดเฉลี่ยกุลดลงเรื่อย ๆ เพิ่งจะมาเพิ่มขึ้น
ก็เทอมนี้ แม่ง เสือกไม่ตั้งใจเรียน มัวแต่สนใจเรื่องอื่น
เรยได้ เกรด 2.94 มาแดก ซะงั้น ใครอยากสมน้ำหน้ากุ
เชิญขากถุยได้ตามสันดาน
ไม่เป็นไร หน้ากุด้าน กุมั่นใจ
ประสบการณ์ชีวิตของการเรียน ป.ตรี ครั้งนี้สอนให้กุรู้ว่า
การสปีดตัวเองทีหลังไม่ได้ช่วยเหี้ยไรให้กุได้เกรดดีขึ้นมาเลย
เพราะเกรดมันทบกัน ไม่ได้เหมือนตอนเรียนมัธยมที่เรียนเทอมไหน
เกรดเทอมนั้นก็จะออก แต่นี่มันรวมเฉลี่ยกัน โคตรเซ็ง ! เรย
บางเทอมวิชาที่เรียนก็ไม่ออก มาออกเอาตอนใกล้จบปี 4
ทำให้พวกกุหวั่น ๆ ใจ ชิบหายแม่งกุจะจบกันมั้ยว้า ไม่ออกซักทีว้า
เดือดร้อน ต้องให้อาจารย์ที่ปรึกษาช่วยอีกแรง
ไม่รู้จะยังไง ในที่สุดก็ออกมาจนได้ เย้ ๆ
กุว่าจะยังไม่ทำงาน เพราะตอนนี้กุเพิ่งส่งใบสมัครไปที่ ที่กุอยากไปเรียนต่อ
ไม่ได้อยู่พิดโลกหรอก อยู่ตั้งนครปฐม แน่ะ
แต่ก็นั่นแหละ สมองควาย ๆ กลวง ๆ อย่างกุ จะสอบเข้าได้เปล่าไม่รู้ววว
โปรดติดตามตอนต่อไป อนาคตกุจะเป็นอย่างไร
พวกชอบเสือกเรื่องของชาวบ้าน โปรดรออีกนิดค่ะ
แร้วกุจะมาขี้ใส่บล็อกไว้ให้คุณๆท่านๆ ที่แอบมาเสือก
ให้ได้รู้เองค่ะ ไม่ต้องกลัวจะไม่ได้เสือกเรื่องของกุนะคะ งิงิ
ไว้กุเข้าสอบก่อนเหอะ ได้ไม่ได้ก็ไม่รู้ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
( แต่กุอยากเรียนใจจะขาด สนุกดีแต่ท่าทางจะยากส์ )
สู้ๆ สู้ตาย สาธู้ ขอให้สอบเข้าได้ ได้เรียน สาธู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เพี้ยง ๆ ๆ ๆ

ภาษาเหนือวันละคำวันนี้ คำว่า แว่น อ่านว่า แว่น แปลว่า กระจก
แต่งประโยค บลิวไปซื้อแว่นอันน้อย ๆ ฮื่อย่ากำ ย่าย่ะป๊กใส่กระเป๋าไ่ว่
แปลอีกทีว่ะ บลิวไปซื้อกระจกอันเล็กๆให้ย่าหน่อยสิ ย่าจะพกใส่กระเป๋าไว้

บ๊าย...บาย
นู๋บลิว เซเลอร์มูน ก๋ากั่น

ป.ล รับปริญญาปีหน้า เย่ ๆ สาธู้ อย่าเปลี่ยนชุดครุยกุเรย กุบ่อยากเสียตังค์อีก
ลุ้น ๆ อยู่ว่าจะรับที่ไหน ไม่รู้จะเชียงใหม่หรือพิดโลกกันแน่ สาธู้ พิดโลกเหอะ

6 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ชอบที่เขียนด่าตัวเองจังเลย อิๆ ด่าอีกเยอะๆ นะ

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ดีดี..ดีใจด้วย

NOI กล่าวว่า...

ฮ้า จบแล้ว ยินดีด้วยนะครับ :)

สมัยผมเรียน เกรดปีหนึ่ง เทอมหนึ่ง = ๐.๘๔ (ได้ F สองตัว ตัวละสามหน่วย ได้ A หนึ่งตัว หนึ่งหน่วย .. ที่เหลืออีกสิบสองหน่วยได้ D ทุกตัว)

แต่พอสามารถดึงเกรดจนเรียบจบได้ในสี่ปี วันรับปริญญาผมไปถ่ายรูปคู่กับป้ายที่ทางมหาวิทยาลัยเตรียมไว้ให้ ป้ายเขียนไว้ว่า "สูงสุดเอื้อมเหรอจ๊ะ แต่ก็คว้ามาแล้ว" ;)

นึกถึงตอนที่ทางบ้านรู้เกรดตอนนั้น กับตอนที่คุณพ่อคุณแม่มาร่วมรับปริญญาแล้ว ความรู้สึกมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจริงๆ :)

อีกครั้งครับ ยินดีด้วยครับ รับปริญญาเมื่อไหร่อย่าลืมเตือนกันอีกทีนะครับ เผื่อมีโอกาสได้ไปร่วมแสดงความยินดี :)

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

พี่บลิววววว
ถ้ามาเรียนที่ศาลายา บอกด้วยน้า...
เด๋วไปหากิน เอ๊ย ไปหาอะไรกินกัน
555555

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

โอ้ว 2.94 เก่งไม่เบานะเนี่ย ยินดีด้วย จบแล้วๆ ^o^

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

สม...