กุฝึกสอนอยู่ที่โรงเรียน
จะเรียกว่า บ้านนอกไม๊? ก็ไม่เชิง ถ้าบ้านนอกสำหรับกุจริงๆ
มันก็ต้องขี่ควายไถนา เวลาฝนตก จะได้กลิ่นโคลนสาบควาย
แต่นี่ไม่ใช่ เวลาฝนตก ก็ไม่เห็นได้กลิ่นอะไร นอกจากกลิ่นสาบสางกุเอง
หรือจะมีก็มีแต่กลิ่นขี้นกพิราบที่มาอาศัยอยู่แถวๆบ้านพักที่กุอยู่น่ะแหละ
และเนื่องจากที่ มีนกพิราบจอมเสร่อ ชอบมาอาศัยบ้านพักที่กุอยู่
เป็นบ้านเป็นเมืองมันแล้วเนี่ย ก็มักจะมีเสียง เหมือนคนร้องไห้
ใครไม่เคยได้ยิน กุก็ไม่รู้จะบันทึกเสียงยังไงดี ถ้ายังไง หาโอกาส
ไปฟังเสียงนกพิราบกันเอาเองนะมึงนะ อยากฟัง ก็ลงทุนเอาเองหน่อยละกัน
จะให้กุเอามาให้ฟังน่ะ เสียใจด้วยนะคะ กุไม่มีปัญญาว่ะ!
ทุกๆคืน จะได้ยินเสียงนกพิราบห่านี่ บินผ่านไปผ่านมา
บางทีแม่งก็โง่ เสือกบินชนบ้านพักกุ ซะงั้น โง่จริงๆ
จะเป็นอยู่แบบนี้ทุกวัน ถ้าวันไหนมันบินชนบ้าน จะได้ยินเสียง
เหมือนคนเอาก้อนหินมาปาบ้าน
ซึ่งถ้าได้ยิน กุก็จะไม่คิดอะไร บางครั้งพูดกะเพื่อนๆว่า
"เห้ย เสียงเหมือนคนปาบ้านเรยเนาะ"
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะก็คิดว่าเป็นเสียงนกพิราบโง่บินชนบ้านนั่นแหละ
... แต่ ...
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
ถ้าจำไม่ผิด คงเป็นวันอังคาร ที่ผ่านมาเนี่ยแหละ วันที่เท่าไหร่วะ? ลืม
เออ ... ช่างแม่ง!
กุไม่รู้เป็นอะไร ปกติแล้วถ้าอาบน้ำเสร็จ กุต้องพอกหน้า
แล้วค่อยไปล้างหน้าอีกทีนึง แต่วันนั้น กุอาบน้ำเสร็จแล้ว
ขี้เกียจพอกหน้า ผลัดเป็นพรุ่งนี้ดีกว่า ไรเงี๊ยะ
แระเป็นวันที่กุอาบน้ำเร็ว อาบน้ำเร็วในที่นี้หมายความว่า
อาบในเวลาหัวค่ำ ไม่ได้อาบน้ำดึกอะไรมาก เหมือนวันอื่น
แร้วกุก็มานั่งดูทีวี รอดูพี่หนุ่ม ศรราม เล่น แต่ปางก่อน
กุนั่งอยู่กะย่า ส่วน ปอร์ เพื่อนอีกคน มันเข้าไปอาบน้ำ
จีจี้ เพื่อนอีกคน ก็เดินขึ้นบนบ้านไป
ซักพักนึง
ปอร์ ร้องขึ้นมาว่า "เห้ย!"
กุกะตกใจ ว่าปอร์ มันร้องเห้ย ขึ้นมาทำไมวะ กุเลยตะโกนถามมัน
ว่ามันเป็นเหี้ยไรรึป่าว ไอ่ปอร์ มันก็ตะโกนกลับขึ้นไปถามไอ่จี
ปอร์ : จีจี้ แกแกล้งยื่นมือลงมาตรงหลังคาห้องน้ำเหรอ?
จีจี้ : เค้าป่าว ทำไมเหรอ? แกมีอะไรรึป่าวอ่ะปอร์
กุ : เห้ยปอร์ มีไรเหรอ เปิดประตูห้องน้ำเด่ะ มีไร
มันก็ไม่ยอมเปิดประตู ซักพักได้ มันถึงเปิดประตู
พวกกุก็ยืนอยู่หน้าห้องน้ำกัน แระก็พูดคุยกันเรื่อง มือปริศนา นั่น
ไอ่ปอร์ มันคิดว่าเป็นมือไอ่จี เพราะไอ่จี ขึ้นไปบนบ้านพอดี
มันคิดว่าไอ่จีแกล้งมัน หรือไม่ก็ไอ่จี ทำของหล่นเลย
จะเอามือคว้าของไว้ แต่ไอ่ปอร์ มันแม่งตกใจ มันก็เรย "เห้ย!" ขึ้นมา
ชิบหาย แต่ไม่มีใครนี่หว่า ไอ่จี ก็บอกไม่ใช่มัน
เอาล่ะเสะ คราวนี้ อิบลิวไม่คิดเหี้ยไรแล้วล่ะค่ะ
กุคิดเตลิดไปแล้วว่า มันต้องไม่ใช่มนุษย์แน่ๆ
มันต้องเป็นอมนุษย์ ชัวร์ ๆ สุดตีนๆๆๆๆๆๆๆ
กุยิ่งเป็นโรคกลัวผีขึ้นสมองอีกอ่ะ พอไอ่จี มันเสือกบอกว่า ไม่ใช่มัน
แล้วคิดดู มันจะมีใครวะ?
คุยกันซักพักนึงได้ ประมาณเกือบ 10 นาที ชี้ที่เกิดเหตุว่า
มือปริศนาเหี้ยนี่ มันมาจากบนหลังคาห้องน้ำ
หลังคาห้องน้ำ จะมีช่องเล็กๆ พอดีกับประตูห้องน้ำ
แล้วไอ่ช่องเล็กๆนี่ ถ้ามีใครขึ้นมานอนตรงหลังคาห้องน้ำ
มันจะมองไม่เห็นคนที่กำลังอาบน้ำ
แต่มันจะมองลอดมาเห็นคนที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่
เวรอีกแล้ว ถ้ามันมองไม่เห็นไอ่ปอร์ แสดงว่ามันต้องมองลอดบานเกร็ด
ถึงกุสิ !!!
ชิบหายอีกแล้ว
แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดแบบนี้ ตอนนั้นคิดว่ามันคงขึ้นมาแอบดูไอ่ปอร์อาบน้ำ
ตอนแรกกุคิดว่าเป็นผีจริงๆ แต่ไอ่ปอร์ตั้งสติได้ มันรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้าน
ส่วนกุ คิดไรไม่ออก ทั้งๆที่มีคนเฝ้ายามอยู่ไม่ไกล
จากบ้านพักที่อยู่กันมากนัก แต่กุนึกไรไม่ออก คิดอยู่อย่างเดียว
กุต้องโทรไปบ้านภารโรง เพราะมีเบอร์บ้านภารโรงคนเดียว
กุโทรไป เจอหลานภารโรง ซึ่งก็เป็นเด็กทีเรียนในโรงเรียนนั่นแหละ
รับสายพอดี กุกะบอกมันว่า
กุ : นิวเหรอ? นี่ครูบลิวนะ ขอสายแม่หน่อย
พี่จูน : อ่าวบลิว มีไรเหรอ?
กุ : พี่จู๊นนนน ช่วยด้วยๆๆ มีคนมาแอบดูไอ่ปอร์เข้าห้องน้ำ
พี่จูน : อ่าวเห้ย รอแป๊บนึงนะ เด๊วพี่ไป
แร้วกุก็วางสายจากพี่จูน นึกขึ้นได้ รีบวิ่งขึ้นตามไอ่ปอร์ไปข้างบน
แร้วกุก็วางสายจากพี่จูน นึกขึ้นได้ รีบวิ่งขึ้นตามไอ่ปอร์ไปข้างบน
ไอ่ปอร์นุ่งกระโจมอก แล้วเปิดประตูบ้าน และมันบอกว่า
"เนี่ยๆๆ มีคนอยู่บนหลังคาจริงๆด้วย เค้าเห็นหลังมันวิ่งไปไวๆ เข้าป่าไป"
หุย มันเป็นมนุษย์จริงๆด้วย มันไม่ใช่อมนุษย์อย่างที่กุคิด
ในใจกุคิดดีใจ แต่กุก็ใจสั่นมากๆ ซักพักได้ยินเสียงพี่จูนเรียก
พี่จูน : "บลิวๆๆๆ"
กุ : จ้าๆ มาแล้ว"
แล้วกุก็ไปเปิดประตูบ้าน พวก เฝ้ายาม ก็มากันเต็ม ถือปืนมาคนละกระบอก
วิ่งกรูกันเข้ามาเต็มบ้านที่กุพักกัน
ปั้งๆๆ เสียงปืน ดัง 3 นัด
กุ : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ว๊ายยย
กุนึกว่าไอ่เหี้ยนั่นมันย้อนกลับมา แล้วยิงปืนสวน แต่ไม่ใช่ว่ะ
ดันกลายเป็นผู้ใหญ่บ้าน ยิงปืนขึ้นฟ้า คนก็แห่แหน กันมาเต็มบ้าน เต็มถนน
เหมือนมีงานวัด
เข้ามาถาม เข้ามาดูพวกกุกันใหญ่
พวกผู้ชาย ก็ขี่รถวนไปวนมา เอาไฟฉายส่องให้ทั่ว
แต่ก็ไร้วี่แวว ของไอ่สันดานจังไรแมน นั่น
กุก็ใจสั่นๆ กลัวมากๆ บ้านก็ไม่ได้แข็งแรงคงทนอะไร
เพราะมันร้างมานาน ไม่มีใครอยู่ จนข้างบน กลายเป็นแหล่งซ่องสุม
ของอินกพิราบจอมเสร่อนั่น แต่แม่บ้านเค้ามาเก็บกวาดให้ใหม่
มันก็เลยอยู่ได้ กุว่าแล้ว กุระแวงมาตะแต่คราวก่อนแล้ว
ที่กุเคยโดนแอบดูตอนอาบน้ำ ที่เขียนไว้บล็อกก่อนหน้านี้
แต่คราวนี้ไม่ใช่ว่ะ กุไม่แน่ใจในการมาของมัน
กุไม่รู้ว่าสิ่งที่มันทำเนี่ย มันทำมากี่ครั้งแล้ว
วันนั้นย่ากุได้ยินเสียงดังมาก คงเป็นมันที่เหยียบขึ้นระเบียงบ้าน
แล้วปีนขึ้นหลังคาห้องน้ำก็เป็นได้
กุไม่ได้ผิดสังเกตอะไร เพราะทุกที ก็คิดว่าเป็นเสียงนกพิราบโง่ๆตัวนึง
ที่เสือกบินชนบ้านพักที่พวกกุนอนกันตามเคย
กุก็บอกพวกที่เค้าอยู่เฝ้ายามกันว่า เคยได้ยินเสียงแบบนี้มาหลายวันแล้ว
ก็พูดกันอยู่เหมือนกันว่า เหมือนเสียงคนปาบ้าน แต่ไม่ได้คิดอะไร
พี่เค้าก็ถามว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก จะได้ช่วยจับตามองกันให้ดีๆกว่านี้
อิห่า ใครจะกล้าพูด ไปอยู่บ้านเค้าเมืองเค้านี่หว่า
จู่ๆ จะให้พวกกุพูดว่า เออนะ เข้ามาอยู่เนี่ย เสียงคนปาบ้าน
ตลอดเวลาเรยค่ะ พี่ขา เหี้ย งี๊กุกะโดนเค้ามองไม่ดีเด่ะ
ไปใส่ร้ายให้บ้านเค้าเสียหายอย่างนี้ ใครไม่รู้ไม่เข้าใจหรอก
ว่าการไปอาศัยที่หมู่บ้านคนอื่นน่ะมันเป็นไง เราต้องเกรงใจใครบ้าง
ก็ไม่กล้าพูดกัน แต่พอเค้ารู้ว่ามีคนปีนขึ้นมาเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง
แค่นี้กุก็เบาใจขึ้นมากแร้ว
แม่ง กุเรยไม่ได้ดู พี่หนุ่ม ศรราม เรยว่ะแม่ง
เซ็ง
เหตุเกิดช่วง 2 ทุ่มครึ่ง ประมาณนั้นแหละมั้ง
เหตุการณ์สงบ ก็ตอนหนังจบแล้ว
เพื่ออะไรวะเนี่ยกุ จะดูพี่หนุ่ม ดันเสือกมาเจอ ไอ่หนุ่มเหี้ย ที่ไหนก็ไม่รู้ววว
ตกลงว่า กุต้องมาระแวงกะการเข้าห้องน้ำตลอดช่ายมะวะ?
กุอุตส่าห์เอากระดาษมาปิดตรงช่องระบายอากาศไว้
เวลาจะอาบน้ำทีนึง กุก็ต้องเดินหมุนเป็นวงกลม เหมือนเดินจงกรม
เอาตาสอดส่องตลอดเพราะมันมีช่องรอบทิศทาง เหมือนโรคจิต
เจ๋งมากๆ - -!
แล้วเสือกมาเจอเหตุการณ์เยะเป็ดนี่อีก กุเลยไปกันใหญ่
วันนั้นกุตัวสั่น ส่วนไอ่ปอร์ ร้องไห้เลย
เป็นกุ กุก็ช็อค เพราะกุเคยโดนมาแล้ว ทำไมกุจะไม่รู้ ว่ามันเป็นยังไง
ข่าวสะพัดหลายวันเลย เท่ห์มากๆ ครูใหม่มาอยู่
แระโดนปีนบ้าน หุย จ๊าบไม๊ล่ะ?
กุก็ไม่แน่ใจว่ามันต้องการอะไร
1. มันต้องการจะปีนดูตอนคนเข้าห้องน้ำ
2. มันต้องการดูผ่านเข้ามาตรงบานเกร็ด เห้ย กุกะย่าก็หันหน้าไปทางบานเกร็ดด้วย
ตายโหง!
3. มันต้องการจ้องจะยกเค้าบ้าน ของอย่างอื่นไม่มีอะไรหรอก แต่คอมฯ กุดิ่
มีสิทธิ์มากกว่าคนอื่นหลายเท่านัก ดอกกกกกกกกก กุอีกแระ
กุระแวงไปทุกอย่าง ขนาดบ้านพักแท้ๆ ก็ไม่ได้ไปประเจิดประเจ้อ
แร่ดตอแหลที่ไหน แล้วทำไม๊ ทำไม อยู่บ้าน ก็ต้องมีคนขึ้นมาดู
มันอะไรนักหนาวะเนี่ย บ้านเมืองสมัยนี้
กุสาบานได้ว่า ถ้ากุเจอแบบนี้อีก
กุจะเอาอีโต้ตัดจู๋มึ๊ง ไอ่นรก!
แร้วกุจะเอาไม้จิ้มตามึงให้บอด เพราะถ้าตามึงบอด มึงจะกลับมา
แก้แค้นเอาคืนกุไม่ได้ แต่ทว่า จะเป็นแค่คิด แร้วปฏิบัติไม่ได้รึป่าววะ
... ช่างแม่ง ...
ใครๆก็มาบอกว่า แล้วทำไมนู๋ไม่เอามีดฟันมือมันไปเลยล่ะ
มันน่าจริงๆนะเนี่ยเนาะน่าจะฟันให้มือมันขาด ให้สะใจเลยนะเนี่ย
พูดก็พูดได้ดิ่วะ
คุณป้า คุณลุง คุณน้า คุณอา เจ้าขา
ห้องน้ำนะโว้ย ไม่ใช่ห้องครัว ชิบหาย
จะได้มีอีโต้ไปฟันมือมันได้น่ะ อย่างดี ก็แค่ขันน้ำอ่ะเด้
ตอนนี้สันนิษฐานว่า เป็นคนที่เคยมีประวัติในเรื่องแบบนี้
พ่อแม่ติดคุกเพราะคดีข่มขืน พ่อข่มขืน ส่วนแม่ช่วยจับ
น้องมันก็เป็นเด็กพิเศษ ที่เรียนในโรงเรียน
ถ้าไม่ใช่มัน ก็คงบาปกันชิบหายที่เสือกไปโทษมัน
แต่ทำไงได้ มีคนบอกว่า ตัวมันมีแต่รอยเต็มไปหมด
คงเป็นรอยที่วิ่งเข้าป่า และโดนขีดโดนข่วนนั่นแหละ
แต่มันบอกคนอื่นว่า มันไปหาปลามา
ซวยจริงๆ ตอนนี้ จะนอนกุก็ต้องระแวงไปหมดทุกอย่าง
ได้ยินเสียงนิดเดียว ก็นอนไม่หลับแล้ว
หมดกัน ว่าจะอยู่ให้สงบๆ ไม่ได้อ่อยเหยื่อ ใครนะ
ทำไมวะ ทำไมต้องเป็นงี๊ด้วย แม่ง น่าเบื่อมาก
ห้องน้ำ มีไว้ขี้ ไว้เยี่ยว ไว้อาบน้ำ
บ้าน มีไว้นั่ง ไว้นอน ให้สบายใจ
ทำไมตัวเสือก จะต้องมาวุ่นวายให้รำคาญ ให้ระแวงจนหลับไม่เป็นสุขแบบนี้วะ
เซ็งโว้ย มีเรื่องให้ปวดหัวเยอะแล้วนะมึง ดันมาเป็นงี๊อีก กุเบื่อค่ะ ขอบอก
ภาษาเหนือวันละคำวันนี้คำว่า มะโหก อ่านว่า มะ - โหก แปลว่า ริดสีดวง (ริดซี่)
แต่งประโยค วันนี่น่องขี้เป๋นเลือด สงสัยว่าย่ะเป๋นมะโหกเจ้า
แปลอีกทีว่ะ วันนี้นู๋ขี้เป็นเลือดค่ะ สงสัยจะเป็นริดสีดวง ค่า
ป.ล อย่าสงสัยว่าทำไมวันนี้กุถึงได้เข้ามานอนบ้านในเมือง ทั้งๆที่ใจไม่อยากเข้าเมือง
แต่กุกลัว กลัวไอ่พวกนั้นมากๆ ไว้วันอาทิตย์กุค่อยเข้าไปนอนที่นู่นว่ะ
เหนื่อยใจ ทำให้กุนอนไม่ค่อยหลับมาหลายวัน พอได้กลับบ้าน หลับเป็นตาย
เยะเป็ด!
